दत्ताची आरती/ आरती दत्तात्रयप्रभूची

<poem>

आरती दत्तात्रयप्रभूची । करावी सद्‌भावें त्याची ॥ धृ. ॥

श्रीपदकमला लाजविती । वर्तुल गुल्फ रम्य दिसती ॥ कटिस्थित कौपिन ती वरती । छोटी अरुणोदय वरि ती ॥ चाल ॥ वर्णूं काय तिची लीला । हीच प्रसवली, मिष्टान्न बहु, तुष्टचि झाले, ब्रह्मक्षेत्र आणि वैष्य शुद्रही सेवुनियां जीची ॥ अभिरूची सेवुनियां ॥ १ ॥

गुरुवर सुंदर जगजेठी । ज्याचें ब्रह्मांडे पोटीं । माळा सुविलंबित कंठी । बिंबफळ रम्य वर्णूं ओष्ठी ॥ चाल ॥ अहा ती कुंदरदनशोभा । दंडकमंडलू, शंखचक्र करिं, गदापद्म धरि, जटामुकुट परि, शोभतसे ज्याची ॥ मनोहर शोभतसे. ॥ २ ॥

रुचिरा सौम्य युग्मह्रष्टी । जिनें द्विज तारियला कुष्टी ॥ दरिद्रे ब्राह्मण बहु कष्टी । केला तिनेंच संतुष्टी ॥ चाल. ॥ दयाळा किती म्हणूनि वर्णू । वंध्या वृंदा, तिची सुश्रद्धा, पाडुनि बिबुधची, पुत्ररत्न जिस देउनिया सतिची ॥ इच्छा पुरविली मनिंची ॥ ३ ॥

देवा अघटित तव लीला ॥ रजकही चक्रवर्ती केला ॥ दावुन विश्वरुप मुनिला । द्विजादरशूल पळें हरिंला ॥ चाल. ॥ दुभविला वांझ महिषी एक । निमिषामाजी, श्रीशैल्याला तंतुक नेला, पतिताकरवी, वेद वदविला, महिमा अशी ज्याची ॥ स्मराही महिमा. ॥ ४ ॥

ओळखुनि क्षुद्रभाव चित्ती । दिधलें पीक अमित शेती ॥ भूसर एक शुष्क वृत्ती ॥ क्षणार्धे धनद तया करिती ॥ चाल. ॥ ज्याची अतुल असे करणी । नयन झांकुनी, सर्वे उघडितां नेला काशिस, भक्त पाहातां वार्ता अशि ज्याची ॥ स्मरा हो वार्ता अशि ज्याची ॥ ५ ॥

दयाकुल औदुंबरि मुर्ती । नमितां होय शांतवृत्ती ॥ न देती जननमरण पुढती । सत्य हे न धर मनि भ्रांति ॥ चाल ॥ सनातन सर्वसाक्षी ऎसा । दुस्तर हा भव, निस्तरावया, जाउनि स्त्वर, आम्ही सविस्तर, पूजा करुं त्याची ॥ चला हो पूजा करुं त्याची ॥ ६ ॥

तल्लिन होउनि गुरुचरणीं । जोडुनि भक्तराजपाणी ॥ मागे हेंचि जनकजननी । अंती ठाव देऊ चरणीं ॥ चाल. ॥ नको मज दुजे आणिक कांही । भक्तवत्सला, दीनदयाळा, परम कृपाळा, दास नित्य याची ॥ उपेक्षा करूं नको साची ॥ ७ ॥

<poem>

हे साहित्य भारतात तयार झालेले असून ते आता प्रताधिकार मुक्त झाले आहे. भारतीय प्रताधिकार कायदा १९५७ नुसार भारतीय साहित्यिकाच्या मृत्युनंतर ६० वर्षांनी त्याचे साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते. त्यानुसार १ जानेवारी १९५६ पूर्वीचे अशा लेखकांचे सर्व साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते.