अनसूयेची आरती
जयजय आदिमाये, अनुसूये ! दत्तात्रय जननीये,
ओवाळूं आरती, पंचार्ती मृगराजाचल निलये ॥जय० ॥धृ॥
श्रीशुभसौभाग्य, सुवासिणी । मंडित कंकणपाणी ।
प्रसन्न वरद सदा, द्विजवाणी । लावण्याची खाणी ।
सद्‌गुण सत्वाची, शिराणी । अत्रिऋषीची राणी ।
तुजपुढें पतिव्रतेची कहाणी । न वदे व्यास पुराणीं ।
न करी प्रसादाची वाणी । धांव पाव निरवाणीं ।
जयजय देवहुतीचे तनये । तुजविण जगीं चेत नये ॥जय० १॥
शुभगुण शुभांगे शुभगात्रे । पावन परमपवित्रे ।
कुंकुम मळवट तांबुल वक्‍त्रें । कज्जल कुरंग नेत्रे ।
बाळ्या बुगडया मंगळसूत्रें । मुद राखडी फुलपत्रें ।
भौक्‍तिक रत्‍नमणी नक्षत्रें । हार कनकांबर छत्रें
अनंत खेळविसी स्वतंत्रे । ब्रह्मांडाचीं चित्रें ।
करुणा करि करुणाघनहृदये । श्रुत हृदयांबरिं उदये ॥जय० २॥
सिंहासन सिंहाद्रीवरती । शोभे सुंदरमूर्ती ।
श्रीहरिहर ब्रह्मादिक स्तविती । नारद तुंबर गाती ।
सन्मुनी नर नारी जन करिती । त्रिकाळ मंगळ आरती ।
चौघडे वाजंत्री वाजती । वेदध्वनी गर्जती ।
उदयाचळिं तुझिया अभ्युदये । प्रभु दिनकर उदया ये ॥जय० ३॥
पुरविसी अतीतांची अपेक्षा । किमपि न करिसी उपेक्षा ।
म्हणउनि पात्र करी अपेक्षा । श्रीशिवजीव परीक्षा ।
दुर्जय षड्रिपुसी करि शिक्षा । च्छेदुनि भव-भय-वृक्षा ।
प्रेमानंदाची दे भिक्षा । यतिची न पाहे परीक्षा ।
देशील पदकमळीं जरि साक्षा । तरि मग मागुं न मोक्षा ।
विष्णुस्वामी म्हणे, चातुर्ये । आत्मसाक्षिणी तुर्ये ॥जय० ४॥
|
हे साहित्य भारतात तयार झालेले असून ते आता प्रताधिकार मुक्त झाले आहे. भारतीय प्रताधिकार कायदा १९५७ नुसार भारतीय साहित्यिकाच्या मृत्युनंतर ६० वर्षांनी त्याचे साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते. त्यानुसार १ जानेवारी १९५६ पूर्वीचे अशा लेखकांचे सर्व साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते. | 
|
