[ द्द् ] [शिरबरिगों]
“तुझ्या लावण्यास! अधिक करि साहाय्य नवरी, . अशी कन्या पाहृळी', कधिच अति सामान्य नबरळी,
“गुणांलाहीं सयरै वितरिं नचकरंतळी अधिकशीं, “परायाला ‘जैन”! रचिर नकशीं शोमनि तशीं॰"`६ 8 [साक्री]. यानंतर मम सप्ळें त्याने लग्न पहा थाडेळामें,’
सग्रुहीं मेंने' मुंद्र ननरा खांनुसृप ऎयाँ ने, नय ’सळोलार्वे जिला, सुबक बहु आकृति जींचीं इळोतळी,
स्त्रयान मळोठा लारव्या जळीचा, विरतुत नयने _इळो "तां- ६ ५ पळीति पतळीचळी पूर्ण तिच्यावर नसली कांहीं कग्ळें, पररपरांळिनण करमेनासै त्या दोघांसहि ड्राळें. ६६
वागेप’ऽर्थे जाउनि केव्हां कळीचा सण करितार्ती, अन्य स्रानों सपुरांतुनि तळी’ सौख्य प्रिलाया जातीं- ६७ कर्धी पजें’ग्व्या- ससदुंऱ्रपाच्या गोष्टीं सहृजळोम् निघतीं, कण्य जुळुम राज्यांत असे तो शोधाचा वहु झटतळी’ ६८ यासळित लोफां यातग्पितरे' तारुण्याया’यै काय !
` ज्यांच्या यळोगें हेस नष्ट ही, दूर विपत्तीं जाय.६९
यापरि अनुभव घेतां घेतां पूर्ण सुखाचा नित्य, बरेच मेले दिवस तयांचे, परि याटेना सत्य. ७०
