पान:इस्लामी संस्कृति खंड पहिला मुहंमद पैगंबर चरित्र.pdf/१११

 त्या शिष्यानें त्याप्रमाणें केलें. त्याने विहीर खणली व म्हणाला, "ही आईच्या स्मृतीसाठी. तिच्या आत्म्यास शांति मिळो!"
 आणि वाणीची भूतदया मुहंमद पुनःपुन्हां सांगत. "गोड, मृदु वाणी बोला. फुकाचें गोड बोलायला काय जाते? गोड, न खुपणारी वाणी म्हणजे मोठी अहिंसा आहे. वाणी गोड असण्याकडे कोणी फारसे लक्ष देत नाहीं. परंतु किती तरी दुःख यामुळे कमी होईल."
 बसऱ्याचा एक रहिवासी अबुरियान एकदां पैगंबरांच्या दर्शनास आला. त्यानें विचारले, "मुहंमद वागण्याचा एखादा मोठा नियम सांग."
 "कोणाविषयी वाईट बोलूं नकोस." पैगंबर म्हणाले.
 अबुरियान लिहितो, "त्या दिवसापासून मी कोणालाहि मग तो स्वतंत्र असो वा गुलाम असो- टाकून बोललो नाही."
 इस्लामची शिकवण जीवन सुसंस्कृत, स्निग्ध, सौम्य व प्रेमळ करायला सांगत आहे. "घरांत येतांना सर्वांना नमस्कार करा. बाहेर जातांनाहि करा. मित्र व परिचित यांनी केलेला प्रणाम सप्रेम परत करावा. रस्त्यांत कोणी जाणारे त्यांनीहि सलाम केला तर त्यांना परत आपणहि करावा. घोड्यावर बसणारानें पायी चालणारास आधीं सलाम करावा. चालणाऱ्यानं बसणारास करावा. लहान समुदायानें मोठ्या समुदायास, लहानाने मोठ्यास."
 असा सुंदर धर्मप्रसार होत होता. जीवनाला नवीन वळणें मुहंमद देत होते. नवीन अचार विचार, सभ्य चालरीत, स्वच्छता, सारे देत होते. या वेळेस मदिनेंत तीन पक्ष होते.
 १ मुहाजिरीन व अन्सार यांचा
 २ मुनाफिकिनांचा
 ३ ज्यूंचा
 मुहाजिरीन व अन्सार यांची एकजूट होऊन त्यांची दिलजमाई झाली होती. मक्केहून आलेले व त्यांचे ज्यांनी मदिनेंत स्वागत केले त्यांचा हा पक्ष होता. या दोहांत भ्रातृभाव निर्माण झाला होता. ईश्वरासाठी व त्यांच्या पैगंबरासाठी जास्तीत जास्त करण्याची त्यांची सात्विक स्पर्धा चाले. श्रद्धावान् व त्यागी लोकांचा हा जथा होता. बलिदानार्थ सिद्ध झालेल्या वीरांचा हा संघ होता.

९६ ।