पान:इस्लामी संस्कृति खंड पहिला मुहंमद पैगंबर चरित्र.pdf/९९

मुहंमदाला. पैगंबर म्हणून, मेशिया म्हणून, आमच्यांत शांतिकर्ता म्हणून कोणत्याहि नांवें येवो."
 ज्यू व अरब सारे म्हणाले, "येऊ दे." यसरिबचें जीवन सारे फाटलें होतें. पक्षोपपक्षांच्या द्वेषमत्सरांनी विदीर्ण झाले होते. म्हणून पैगंबरांचं स्वागत करायला सारे उत्सुक होते.
 मुसब यसरिबचे पाऊणशे लोक घेऊन निघाला. त्यांमध्ये कांहीं चारपांच मूर्ति-पूजकहि होते. त्यांनीं अद्याप नवधर्म घेतला नव्हता. परंतु मुहंमदांस पहावयास व त्यांना आमंत्रण देण्यास तेहि आले होते.
 ती पहिली प्रतिज्ञा घेऊन व मुसबला घेऊन बारा लोक गेले व आतां पाऊणशे पुन्हां आले, या मधला काळ मोठा आणीबाणीचा गेला. मुहंमदाच्या मनांत या काळांत आशानिराशांचा भीषण झगडा चालला होता. त्या झगड्यांतून शेवटीं आशा डोकावे. मुहंमद म्हणत, "एक दिवस असा उजाडेल ज्या दिवशी सत्याचा प्रकाश पसरेल. मी जिवंत नसलो तरी पसरेल."
 मक्केत सर्वत्र धोका होता. वाघाच्या तोंडांत जणुं ते होते. आपल्या शूर व निष्ठावंत अनुयायांसह तेथे ते निर्भयपणे वावरत होते. ते धैर्य असामान्य होते. ती श्रध्दा अलोट होती. अद्वितीय होती. याच आंतरिक झगड्याच्या काळांत मुहंमदांस तें एक अपूर्व दर्शन घडलें. "आपण स्वर्गात गेलो आहोत. तेथे प्रभूचें भव्य मंदिर पहात आहोत." असे त्यांनी पाहिले. कुराणांतील सतराव्या सुऱ्यामध्ये हे वर्णन आले आहे.
 मुहंमद म्हणतात, "त्या प्रभूचा जयजयकार असो. त्या प्रभूने या आपल्या बंद्या सेवकाला त्या रात्रीं पृथ्वीच्या मंदिरांतून स्वर्गाच्या मंदिरांत नेले. तेथील दैवी खुणा पहाव्या म्हणून आम्ही त्याला नेलें. ज्या मंदिराची आम्ही देवदूत नेहमी स्तुति करतों त्या मंदिरांत पैगंबरास नेलें." कुराणांतील हे जे उल्लेख आहेत त्याभोवती सुंदर काव्यें जन्मलीं आहेत. किती तरी भव्य दिव्य दंतकथा गुंफिल्या गेल्या आहेत. स्टॅन्ले लेनपूल म्हणतो, "कांही असो. हें दर्शन, भव्य दर्शन जरी काव्यमय असले तरी ते अत्यंत अर्थपूर्ण आहे. त्यांत खोल अर्थ होता." कोणता बरें तो खोल अर्थ? तो अर्थ हा की निराशेतहि मुहंमद आशेच्या स्वर्गांत जणुं वावरत होते!

८४ ।