७६ उत्तररामचरित्र नाटक. आर्या. प्रियतमनव्हेतजरिया स्नेहार्शशोकदारुणावाचा ॥ ह्यानुजवरमधुधारा पडतीपरित्यांतसविषरससाचा ॥ ४५ ॥ राम०-अगे वासंती, पहा बरें, म्यां श्रृलोक, वेगेंउरीबाणचिलागतोतसा ॥ किंवा'अहोचविषयुक्तदेतसा ॥ जेोtशेोकशंकून्दृदयासलागला ॥ तीमर्मभेदीतरिकानसाहिला ॥ ४६ ॥ सीता-कायमी मंदभाग्या ही ! प्राणनाथास वारंवार आयास आणि दु:ख देणारी झालैंना? राम०--पहामी आपल्या अंत : करणास किती जरी अांवरुन स्थिर करावयास पाहूतों तरी पूर्वपरिचित अनेक प्रिय पदार्थाच्या दर्शनार्ने हा शेोकाचा उद्दाम वेग आटोपत नाही. काय करुं? श्रृंलोक. #शोकक्षोभप्रसरशमनीयन्नजेोजेोकरावा ॥ मोठयाकष्टंकरुनिन्दृदयींसावधानेंधरावा ॥ $ त्यातेंन्यातें ॥ मथुनिपसरेअंतरीं" व्दृद्विकार ॥ ** क्षेत्रीजेसामथुनेिtfसिकतासेतुतें# तोयपूर ॥ ४७ ॥ सीता--ह्या प्राणनाथाच्या दुर्वार आणि दारुण दुःखामुळे म*सर्पीचा. fशीकरुपखिळा. फैशेोकक्षेाभाचा जेोअतिशय न्याच्या शांती विषयी, *न्यात्या यन्नातें, ॥नाशुनि. tन्दृदयाला विकार. 'शेतांत. tाँ द्वाळूच्या बांधातें,
- पाण्याचा लेॉढा,
