पान:कमळाची पानं (Kamalachi pan).pdf/46

 म्हणजे माझा प्रबंध इंटरनॅशनल असोसिएशन फॉर अप्लाइड न्यूट्रिशनच्या वार्षिक सभेच्या वेळी वाचण्यासाठी निवडला गेला तर! तो निवडला तर आमची इन्स्टिट्यूट माझा न्यूयॉर्कला जाणायेण्याचा खर्च देईल असं जगदीशनं कबूल केलं होतं. मी काही बोलण्याआधीच तो म्हणाला, 'आणखीही एक बातमी आहे. इंटरनॅशनल इन्स्टिट्यूट फॉर अप्लाअिड न्यूट्रिशननं तुला सहा महिन्यांसाठी गेस्ट लेक्चरर म्हणून बोलावलंय. अर्थात ते तुझा जाण्यायेण्याचा खर्च देणार आहेत. म्हणजे तुझा कॉन्फरन्सला जाण्यायेण्याचा खर्चही आपल्यावर पडणार नाही.'
 मी काही प्रतिक्रिया व्यक्त न करता मुद्दाम सावकाश खाली बसले. त्याच्या बातमीचं मी आडपडदा न ठेवता स्वागत करीत नाहीये हे त्याला माझ्या वागण्यावरून कळेलच हे गृहीत धरून.
 'मग कळवू ना त्यांना?' तो म्हणाला.
 मी जे म्हणणार होते ते सावकाश, टप्प्याटप्प्यानं किंवा आडवळणान सांगण्याची शक्यताच नव्हती.
 मी म्हटलं, 'मला नाही जाता यायचं.'
 'जाता यायचं नाही म्हणजे काय?'
 'म्हणजे जाता... यायचं... नाही.' मी प्रत्येक शब्दावर जोर देत म्हटल.
 'मग प्रबंध पाठवलास कशाला?' त्याचा आवाज एकदम चढला. तुला तुझं अप्लाइड न्युट्रिशनच्या क्षेत्रातलं स्थान माहीत आहे. तुझा प्रबंध बहुतेक निवडला जाईल ह्याची तुला कल्पना असलीच पाहिजे.'
 'त्या वेळी ह्या लेक्चररशिपबद्दल माहीत नव्हतं मला. कॉन्फरन्सला वेगळं अन् सहा महिने तिकडंच राहणं वेगळं.'
 मी फक्त कॉन्फरन्सला जाते असं मी म्हणू शकत नव्हते. कारण तिकिटाच्या खर्चाचा भुर्दंड त्याला पडला असता नि ती रक्कम थोडीथोडकी नव्हती. ती खर्च करण्याचं समर्थन तो वरिष्ठांकडे करू शकला नसता.
 त्याचा अजून विश्वास बसत नव्हता. 'तू खरोखरच जाणार नाहीस सांगू पहात्येयस?'
 'हो. आय ॲम सॉरी!'
 'न जाण्यासाठी योग्य कारण असेलच तुला?'
 'आहे, पण ते तुला योग्य वाटणार नाही.'

कमळाची पानं । ४६