या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले आहे
शिंदे होळकर.
गमे तूतें ध्याया मज न दुसरी आकृति बरी,
रतीचे वेळीच्या शिरति हृदयीं अन्यहि जरी;
म्हणूनीयां वाटे मज अनुभवें याच सखये,——
सुखाहूनी दु:खा स्मरति बहुधा बद्ध हृदयें! ४
अहा! अंकीं माझे तुज बघतसें मी बसलिस,
शिरा स्कंधी माझे लववुनि गडे तूं पडलिस,
वियोगाचे तर्के रडत असतां, अश्रु सुदती!
तुझे,माझ्या वक्षीं टपटप बघें मी उतरती! ५
टिपाया मी त्यांतें, पदर सरसावी परि गडे,
भिजोनी तो तूझे नयन सुकणें, हें नच घडे;——
असें कां व्हावें हें न कळुनि रडें मी खळखळा,
पुसाया तैं लागे अहह! नयनां तोच मजला! ६
जुलै, १८८६
[५]
जयाजीराव शिंदे व तुकोजीराव होळकर
श्लोक
ज्यानीं बाहुबलें रणांत सगळे जिंकुनियां हो अरि
कीर्तीचे ध्वज आपुले उभविले या आर्यभूमीवरी,
त्यांचे पुत्र अम्हांस आज सहसा सोडूनियां चालतां
खेदानें न रडे खरा कवण तो सांगा मराठा अतां? १
राणोजी——परिसूनि नांवच अहो ज्याचें मराठा स्फूरे,
मल्हारी——परिसूनि नांवच अहो ज्याचें मराठा स्फूरे,
हा! हा! तत्कुलदीप हे विझुनियां गेले भले आज ना!
हा! हा! तत्कुलवृक्षगुच्छ बरवे कोमेजले आज ना! २
जुलै, १८८६
