पान:छन्दोरचना.djvu/297

पीडीएफ सुरेशभट इन च्या सौजन्याने छन्दोरचना RMGo [--- ن ں -- ن ں !-- س ن ں --ں !oo)[I-------- S Sہا)R{T}ہنچ ' कोठे गे कुमार कुसुमापरि कोमल हा कोठे तो भयङ्कर अती वनवास पहा, हीं माझीं विलोकितिल त्या न पुन्हा नयनें, धाडू त्या नको वर्नि, दया कर गे ललने.” ( भिअनि २१५ ) भिजी १८२ वी कविता या झुन्माल्यावृत्तांत आहे. झुन्माल्या नावाला पण आधार सापडत नाही. शैलाशिखा (५०१ ) ]{ ---- م۔ سی ب SS { ܝ ܐ- ܢ ܚ ں س- ں W sama MA سن[ मोहमयी सुवर्णलतिकेवरली कलिका, गुङ्क्त हा तिच्याच भवती फिरतो आलि कां? आणिक ही मुळी न हृदया परिसे आशिा कां ? दुर्गम ही मनोह्र जरी, जशि शैलशिखा. ( १५४ ) भिजी १८६ वी आणि १८७ वी या दोन कविता शैलशिखावृत्तांत आहेत. तेथे दिलेल्या माल्यवती या नावाला आधार नाही. [---ں ں ہے۔ ں ں !--ں ں ں --ں [S S-س ں ں ں ں [ ] ( مۃoہا)fardSq}3 मनुज जरी असत्य सहजासहजी वदती परि न धके, प्रसङ्ग पडती अति तापद तों, कटिणच ती असत्य टिकवृं। म्हटल्यास कलाअवितथ तें वदा, सुगम की पथ हा सकला. ( १५५) “ स्वकृतविचित्रयोनिषु विशान्निव हेतृतया तरतमतश्चकास्यनललतू स्वकृतानुकृतिः अथवितथा स्वमूष्ववितर्थ तव धामसर्म विरजधियोऽन्वयन्त्यभिविपण्यव ओकरसम्र” (भाग १०/८७/१९). संस्कृतांत वांबू (५०/२८), भका (२१/२१) आणि भागवत दशमस्कन्धाचा ८७ वा अध्याय हीं अवितथवृत्तांत आहेत. मराठींत मोरोपंताचें श्रवणामृतरामायण (मोसग्र ८/२८) हें अवितथवृत्तांत आहे. भागवत (१०/८७/१५,२४) या दोन