पान:छन्दोरचना.djvu/406

पीडीएफ सुरेशभट इन च्या सौजन्याने BASR, जाति-शुम्भण ( R ) * सुलभ मनिं गणा न भूपसुता. करुं बघतां कशि ती वानेिता ? ध्रु० मनि० राजकुमारी झुभि सामोरी त्यजा न किङ्करता. १ (कामू) (*o) * पाखरा, येशिल कां परतून् ? ध्रु० मत्प्रेमाने दिल्या खुणांतुन ओक तरी अठवून-' (टिक १४१) ママ ' चन्द्रकला' [। प + , भु । प । +] चन्द्रकान्तमात्रावलींत दुस-या आवर्तनांत दोन मात्रांनन्तर खण्डन केलें की जी द्विधा मात्रावली होते तिला चन्द्रकला हें नाव दिलें आहे. (१) * गोविन्दा रामाऽऽजयजय गोपाळा रामा ! याऽदवा रामाऽऽजयजय माऽधवा रामा ! ओऽक तू रामाऽऽजयजय अनेक तू रामा!” (ओ-भमाप्र ३५) (२) *घेझुनि हृदयासी-० सुप्तेला, स्थित मी दाराशी म्हातारी आली-० तरड्गत, मुलगीला दिसली.” (केक १४८) 'अिन्दुकला' (यध २५) आणि 'सन्त तुकाराम' (माक ७५) ही काव्यें या चन्द्रकलाजातींत आहेत. マミ まi司T [l TI-ー+ ごst T+ッ] ही मराठींत परिणत झालेल्या दोह्याची मोडणी आहे. अन्त्याक्षर अकारयुक्तञ्च असर्ते; अाणि तो अकार दृग्गोचर असला तरी वस्तुतः अनुच्चारितच्च असतो. (१) *स्वहृदय फाडुनि निजनखरीं ऽऽ चिवट तयाचे दोर्या काडुनि गोफण वळितों ही ऽऽ सत्त्वाचा मी चोर्या” (केक १८९) (२) * जोर मणगटांतला पुरा“ऽऽ घाल घाल खचीं. हाण टोमणा, चळ न जरा ऽऽ अचुक मार बचीं.” (केक १८३) मराठींत केव्हा केव्हा दुसरा गण (+ ७ +) असा येतो तेथे प्रथमाक्षर त्रिमात्रक होतें आणि तो (७ ५ ७ +) असा असल्यास चौथे अक्षर त्रिमात्रक (३) * महाराष्ट्रभाषेऽत ही ऽऽ दोहा रीति नवीच्यू रची मयूरेश्वर हिला ऽऽऽ मनीं धरील कवीच.” (मोविस्तु ९)