पान:बाळमित्र भाग २.pdf/१७६

१७० बाळमित्र. खेळावयाला आणावयाचे झाल्यास ते विद्याभ्या. सावरून बळे ओढावे लागतात, मी पैज मारवों की, ते दोघे रत्न पारखी ह्यावेळेस अभ्यासात गुं. तले असतील. दुर्गा- हे मी पक्के जाणते की, आमची थट्टा करावी हाच त्यांचा अभ्यास असेल. पण रावजींनी आप- णांस येथे खेळण्याची आज्ञा खरोखरीच दिली आहे की काय १ ही आपली खोली तर अगदीच लहान पडली; येथें फिरतां देखील येत नाही. शिव.- मजसारख्या सद्गुणी मुलाने विचारल्यावर ते नाही कसे ह्मणतील, वेडे पोरी पण तूं त्या पो. थ्या संभाळ हो. दुगा- तूं काय मला शहाणपण शिकवितोस ? मला ठाऊक आहे; मी त्या सर्व सोईने रचून ठेवीन. शिव०- (आंगी प्रौढता आणून. ) तें काम अस्मा. दिकांचे त्याची वहिवाट मजकडे आहे. दुर्गा- खरेंचरे बाबा, तुझ्याहून दुसरा कोण चतुर आहे. पण तुज बरोबर मला काम करणे प्राप्त आहे. मी अगोदर मोठ मोठाल्या पोथ्या दुसरे ठि- काणी नेते. शिव.- छे छे, बायकांनी त्यांस हात देखील लावू. नये; पण एक एक पोथी घेऊन माझे हातावर बरीक रचीत जा, येवढें काम कर ह्मणजे पुरे. दुर्गा-बरें, का होईना. (ती एकेक पोथी त्याचे हा-