[ भाग
पाश्चात्य देशांतील इंग्रज लोकांनी, बऱ्याच बाबतीत, पुष्कळ अंशी चांगले केले आहे.
रणांत उपलब्ध झालेल्या धनाविषयीं देखील सविस्तर
नियमन मनुस्मृतींत केल्याचे दिसून
युद्धजित द्रव्य.
येतें. “ उद्धार " म्हणजे उत्कृष्ठ धन,
तसेंच सोनें, रुपें, इत्यादि मौल्यवान् आणि इतर हीण-
कस धातु, व हत्ती, घोडे, रथ, छत्र, वस्त्रादि भूषण,
आणि स्त्रिया, इत्यादि सर्व राजाचाच भाग असून, त्या व्य-
तिरिक्त जें कांहीं राहील तें राजानें ज्या त्या शूर पुरुषाच्या
पराक्रमाप्रमाणे, ज्याला त्याला यथान्याय वांटून द्यावें.
असो. याप्रमाणें अन्य देश काबीज करून, स्वमुलु-
खांत व परमुलुखांत शांतता झाल्या-
वर, राजानें आपल्या मंत्रिमंडळाशीं
खर्चासाठीं करभा-
राची व्यवस्था.
पेटाने न वर्ततां, एकदिलाने राज्यां-
तील अंतःस्थिति सुधारण्याच्या कामास एकदम लागावें.
आतां, अशा प्रकारच्या कामी, सर्वत्र बंदोबस्त राखण्या-
सर्वद्रव्याणि कुप्यं च यो यज्जयति तस्य तत् ॥ ९६ ॥
रामश्च दद्युरुद्वारमित्येषा वैदिकी श्रुतिः ।
राज्ञा च सर्वयोद्धेभ्यो दातव्यमपृथग्जितम् ॥ ९७ ॥
२ अमाययैव वर्तेत न कथंचन मायया ।
बुद्धतारिप्रयुक्तां च मायां नित्यं स्वसंवृतः ॥ १०४ ॥
(मनुस्मृति. अ. ७)
