या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले नाही

રૂર भाषाशास्त्र. कचित् कोणी सुधारणा करून, प्रसंगोपात न्यूनाधिक्यही केले, यांत संशय नाहीं. व्हेरियस फॉकस आणि किंटि. लियन्, हे इ. स. च्या पहिल्या शतकांतले वैयाकरण होत. स्कॉरस, आपोलोनियस, डिस्कोलम, व त्याचा मुलग हिरोडियानस, हे दुस-या शतकांत होऊन गेले; आणि प्रोबस व डोनेटस हे चवथ्यांत झाले. पुढे, रोमच्या राज्यांत बरीच धामधूम उडून, रोम येथून राजधानीचे ठिकाण उठले, आणि ते कुस्तन्तुनिया येथे गेले. त्यावेळी, तेथे ग्रीक व लॉटिन या दोन्ही भाषा मिळून, एकंदर वीस वैयाकरण होते. सहाव्या शतकांत, प्रिसियानस प्रसिद्धीस आला, आणि ह्याचे व्याकरण मध्ययुगांत, व हल्ली देखील कांहीं काळपर्यंत प्रमाणभूत मानीत. | * ग्रीकपासून ल्याटिनची उत्पात्त या नांवाचे पुस्तक डोनेटसने केले असून, प्रिसियानने त्याच धोर णाने, ग्रीक आणि ल्याटिन् भाषांतील साम्य दाखविण्याचा प्रयत्न केला आहे. प्रिसियानस्ची व्याकरणावर एकंदर अठरा पुस्तके असल्याचे सांगतात; व त्यावरून, त्यावेळी, व्याकरणविषयक बरीच अभिरुचि विद्वान मंडळीस लागली होती, असे वाटते. परंतु, हे सर्व ग्रंथ केवळ बाल्यावस्थेतच असून, ते केवळ निरुपयेागीच होते; आणि ही गोष्ट पाश्चात्य विद्वान व भाषापंडित, यांस देखील कबूल करणे भाग पडते. कारण, भाषाशास्त्राच्या दृष्टीने त्यांचा कांहींएक १ मॉक्समुलरची भाषाशास्त्रविषयक व्याख्याने ( १. १२३ ). २ Middle ages.