________________
थोडक्यात सांगावयाचे तर स्पष्टोच्चारित अनुनासिके व अनेकवचनी नामे व सर्वनामे यांच्या सामान्यरूपावर येणा-या अनुस्वारांशिवाय आता कोठेही अनुस्वार देण्याची गरज नाही. २) -हस्वदीर्घ नियम ५ :- तत्सम ( -हस्व ) इकारान्त आणि उकारान्त शब्द दीर्घान्त लिहावेत. उदा. : कवी, मती, गती, गुरु. इतर शब्दांच्या अंती येणारा इकार व उकार दीर्घ लिहावा. उदा. पाटी, जादू, पैलू, विनंती, ही (शब्दयोगी अव्यय) अपवाद : आणि, नि. · स्पष्टीकरण - परंतु, यथामति, तथापि, अद्यापि इत्यादि, प्रभृति, तत्रापि वगैरे तत्सम अव्यये हस्वान्तच लिहावीत. तसेच सामासिक शब्दांतही तत्सम (-हस्व) इकारान्त व उकारान्त शब्द पूर्वपद असताना -हस्वान्तच लिहावेत. उदा. बुद्धिवैभव, कविराज, गतिमान, गुरुवर्य. मी, तू, जी, पी, धू, पू अशा तऱ्हेचे एकाक्षरी शब्द दीर्घ लिहावेत. तू, ही, जी, ती, या सर्वनामांच्या सामान्य रूपांत अन्त्य स्वर -हस्वः उच्चारला जातो, म्हणून तो हस्वच लिहावा. उदा. तुला, हिचा, जिला, तिचा. मात्र 1 'स', 'ते' व 'त' प्रत्यय लावतांना वरील शब्दांतील अन्त्य स्वर दीर्घच राहतो. उदा. तूस, हीस, तीते, जीत. नियम ६ :- (दीर्घ) ईकारान्त व ऊकारान्त शब्दांतील उपान्त्य इकार व उकार -हस्व लिहावे: ६
