पान:शब्द सोन्याचा पिंपळ (Shabda Sonyacha Pimpal).pdf/199

हे पान प्रमाणित केलेले आहे.

 माझ्या झंप्रीत आता मीना कुमारी, सायरा बानो, कल्पनाची चित्रं जमू लागली. देवानंद, शम्मीकपूरही. प्रेम चोपरा, प्राणही असायचे. त्या चित्रांवर मी का कुणास ठाऊक फुल्या मारत असे. सिनेमाच्या गाण्यांची पुस्तके मनी-कानी गुणगुणत असायची. कधी मनातल्या मनात तर कधी दार लावून एकटाच नाचायचो. कधी उदास, एकटाच बसायचो. अभ्यासाच्या पुस्तकातली अक्षरं उडून जायची... रिकाम्या जागेवर फुलपाखरं येऊन बसायची. त्यांचे रंग, बेरंग माझ्याच मनाची प्रतिबिंब बनायचं. त्यांचं फडफडणं, चडफडणंही माझंच असायचं. ही झंप्री एव्हाना अलौकिक गुहा झालेली. ‘खुल जा सिमसिम' म्हटलं तरी दरवाजा नाही उघडायचा. पण त्या साच्या चडफडीत, झटापटीत गंमत असायची... ‘खाये तो पछताये न खाये तो भी' ... ‘धरलं तर चावतंय, सोडलं तर पळतंय'... काहीच कळायचं नाही. खरं कोणतं नि खोटं काय समजत नसे... सारा डोळे बांधून शिवणापाणीचा खेळ! तिकडे मित्रांचे आतंकी फुत्कार! यातही एक मित्र जिवाभावाचा असायचा. माझ्या मनातल्या झंप्रीतली गुपितं मी फक्त त्यालाच सांगत असे. तो होता म्हणून मी त्या तरंगातही तरून गेलो. तो निरोप द्यायचा नि आणायचा. तो माझ्यासाठी २४ x ७ हेरगिरी, पहारा, सारं करायचा. प्लॅनिंग त्याचं, कारवाई माझी... सारं कसं सर्जिकल स्ट्राईकसारखं बेमालूम फत्ते व्हायचं. कपाट, कोप-यांचे आडोसे म्हणजे नंदनवन बनून जायचे क्षणार्धात! बाहेर शिट्टी, ‘गोंद्या आला रेऽऽ' चा पुकारा झाला की झंप्री बंद.

 मी कॉलेजला जाऊ लागलो तसं माझी झंप्री आता जाहीर झाली... होऊ लागली. मुलं-मुली चिडवू लागली की कॉलर ताठ व्हायची. पण एव्हाना एक नवंच भूत झंप्रीत शिरलं. कळपात लांडगा घुसावा तसं ते खूळ होतं अभ्यासाचं. शिकल्याशिवाय स्वप्नांना अर्थ नाही या जाणिवेने झपाटलं. प्रेमापेक्षा जगणं महत्त्वाचं वाटू लागलं. वसंत फुलण्यापूर्वीच ओसरू लागला तो परिस्थितीच्या प्रखर जाणिवेमुळे. आता सारं कसं टिप, टॉप, टाइटची फाइट! वह्या, पुस्तकांची झंप्री माझी वाटू लागली. वाटू लागलं सारी लायब्ररीची पुस्तकं, मासिकं आपल्या झंप्रीत असावी. मी आता घोस्ट रिडिंग करू लागलो. रंभा, अप्सरा, मेनका मासिकं एकीकडे आणि दुसरीकडे ‘लाइफ’, ‘सोविएत देश', 'नॅशनल जिऑग्राफिक'ही! 'ललित', 'मनोहर', ‘धर्मयुग', 'दिनमान', 'इलास्ट्रेडेट विकली’ सारं हवेहवेसे वाटायचे. एकाच वेळी मी बाबूराव अर्नाळकर, गुरुनाथ नाईक, सुहास शिरवळकर वाचायचो नि दुसरीकडे 'मृत्युंजय', 'ययाति' चं गारुडही असायचं. हां एक खरं की

शब्द सोन्याचा पिंपळ/१९८