पान:श्रीज्ञानेश्वरमहाराज.pdf/160

૨૨ श्रीज्ञानेश्वरमहाराज. देवीलाही फार शीण झाल्यामुळे, तीही जागच्याजागींच लवंडून, तिचाही आताच डोळा लागला आहे! तरी ती उभयतां जागी होईपर्यंत सद्गुरूंनी माझ्या हातून पूजा ग्रहण करून मला चरणतीर्थप्रसाद द्यावा ! ज्ञानेश्वर- राजा ! बाळकृष्णाला क्षेमालिंगन देण्याकरिता मी फार उत्कंठित झाल आहे ! तरी त्याला जागा ; ; न इकडे घेऊन या ! नामदेवा, बाळकृष्णाला इकडे आणा हे। झणजे ती गोजिरी कृष्णमूर्ति आपण सर्व डोळेभरून पाहून धन्य होऊ ! ( नामदेव बाळकृष्णाला उचलून आणण्याकरितां पुढे होतात, तेव्हां कमळा त्यांना आडवी होते. रामराजा व राजकुलगुरु एकाक जाऊन अधोवन उभे राहतात. )। कमळा- अहो संतमहाराज ! युवराजांचा डोळा नुकताच किहो लागला आहे ! त्यांची झोपमोड करूं नका ! त्याचा झापमाड झाली तर ते रडून रडून गोंधळ करतील ! ना तुह्मा । मर्थांच्या जिवाला त्यापासून उगीच क्लेश होतील! | नामदेव-अहो बाई, हें बालक नसून हा साक्षात् पढरपूरवासी श्रीपांडुरंग आहे ! तेव्हां या बालकाच्या दर्शनाने आह्माला साक्षात् श्रीपंढरीनाथाचे दर्शन घडणार आहे ! तरी कृपा करून श्रीपांडुरंगाच्या भेटींत आह्मांला अडथळा करू नका ! ( नामदेव बाळकृष्णाला सीताबाईच्या पुढून उचलू लागतात; तव्हा " दूर सरून डोळ्यांना पदर लावून खालीं पहात उभी राहते. नामदेव बाळकृष्णाला हातांवर उचलून घेतात व बाळकृष्णाच्या " माखलेल्या मुखाकडे पाहून एकदम घाबरून ) हाय ! हाय ! वा ज्ञानराया ! यावेळी या श्रीकृष्ण प्रभंनी भेसूर स्वरूप किहाँ धारण केले आहे ! ( बाळकृष्णाला घेऊन श्रीज्ञानेश्वरमहाराजांकडे जातां जातां ) ज्ञानराया, यावेळी प्रभुंनीं नेत्र मिटून घेतले आहेत ! प्रभूचे चलनवलनादि व्यापार बंद पडले आहेत आणि प्रभुंनी तोंड उघडे ठेविलें आहे ! बापा ज्ञानराया, यावरून प्रभुंनी आपणांवर रुष्ट होऊन, ह्या बालकायेचा त्याग करून लौकावरून वैकुंठीं प्रयाण केले, असे मला वाटते ! ( नामद