पान:श्रीज्ञानेश्वरमहाराज.pdf/28

१८ श्रीज्ञानेश्वरमहाराज. तेव्हा त्यांनी क्षेत्रांतील यति, वैदिक, शास्त्री, हरदास, पुराणीक या सर्वांच्या मान्यतेने या जातिहीनना शुद्धिपत्र देण्याचा जो विचार केला आहे, तो म्हणजे अगदीच मूर्खपणाचा आहे असे मला तरी निदान वाटत नाहीं ! राम- अहो भटजी, हे तपोनिधि आणि अद्वितीय ज्ञानाचे स्थान प्रभु कोणीकडे आणि संसारमायाबद्ध अज्ञानाचे केवळ निधिच असे ते पंडित कोणीकडे ! आपपरभाव विसरून जाऊन सदा उल्हासवृत्तीने राहणारे हे जगाचे आदिगुरू कोणीकडे ? आणि माझे तुझे करून अहंपणाने चढून जाऊन सदा प्रपंचचिंता वाहणारे ते मूळ पंडित कोणीकडे ? कोणीकडे या प्रभूची फलभोगाविषयीं निरिच्छा ? आणि कोणीकडे त्या कर्मठपंडितांची उदरभरणाची चिंता ! जे पवित्र तीर्थांनाही पवित्र, पूर्णपर ब्रह्म, ज्यांनी अविवेकरूपी बाल्यावस्थेचा त्याग करून विरक्तीचा परिग्रह केला, असे हे संसारश्रांतांची साउली आणि अनाथजीवांची माउली प्रभु कोणीकडे ? आणि जे सदा अपवित्र, विषयसुखांत रममाण होणारे, संशयविकल्पाने ग्रासलेले, भ्रमाने वेडावलेले, संसारजालाने दुग्ध झालेले, आणि घोरकर्मास प्रवृत्त होणारे असे हे भ्रष्टबाढ़ पैशुन्यवादी पंडित कोणीकडे ! भटजी, हा कुटिलभाव टाकून त्या परात्पर जगद्गुरूंना आमच्याबरोबर अनन्यभावानें शरण चला, म्हणजे त्यांच्या कृपादृष्टीने तुम्ही हा भव तरून जाल ! मो०- शास्त्रीबुवा, आपण आजपर्यंत देहाला कष्ट देऊन, पदें, जटा, क्रम, घनसहित वेद, व्याकरण, न्याय, मीमांसा आणि धर्मशास्त्र आदिकरून वेदशास्त्रांचे अध्ययन केलें ! विद्वत्तेच्या अभिमानाने सभेत अपमान केला ! शास्त्रबाह्य आचरण करणारांना बहिष्कार शंकडों पंडितांचा घातले ! परंतु आपली स्वतःची सोय पाहिली नाहीं ! ! ज्या परमेश्वराने कपाळू होऊन आपल्याला अगाध शक्ति दिली, त्याचे भजन आणि उपासना केली नाहीं ! त्याला अनन्यभावाने शरण रिबालों हीं ! प्रपंच आणि लौकिक यांच्या पाठीस लागून