रोनन्सळीरत्म्यकारभार
’
‘
१०९
भाऊंस’द्दिफ् दिवसदिवस लक्ष्भीबाइच्छिग्हुकुमांस जुमानीनात्तरँरे ‘झंप्ले हें पंप्दृन जवळ-व्या ’लक्सिळा पुडू तुंसांव्या ते ‘मुळीव ल्लजुमानणार नाहृप्त, असं सांगृज्ञ ळक्ष्यळीबाडेंर्वे न्म`न मारत वटुपित केले; हा ‘घ्`।`_[ट[ळ[’ इकडे चालला आहे
तोच,
पुंन. कोरूंप्परकरांच्या रघाराचीं तंयारळा लाला…
ल्वक्का आपला" सररव’वास हैवतरनि सळायंकवॅडि याजवरोबर 'दोनंईंळा घडित्रूस्य‘ळा‘रांचीं टोंळी देऊन त्यास पुढें प‘प्टॉवले; व र्मांगाहून रवत: _‘फ्ड्रेल्लाऱ्वै छत्रपंतां ३ " ० ० पप्यवळरुंनिशां रत्नाकर आपप् रानाज्ञा यास वरँळावर पवन
रवारों'स निघाले. त वहादेक्यडाज्यारंरव्यनि पारप्तळोलळी घाट उतरून यतं
असतां त्यांस पक्विंव क्रररांघातळाठेळी चंद्रोघामुम’दा’र यानवरोवर का’हां हेंर'न्व
”देउन ’पाठक्लि. तेव्हा उमय्भ्पक्षामळाआठ दिवसपयत‘ लढं’प्ईंळूह्मऊन को‘द्दाऱ् दूरवर पराभव पावून परत गेले. या लटहिंस चैद्रोवप्स ’गोळप् 'तप्’ग्ठ्ठा तो जखमंहुंहुंन्‘ हुंडळाम्द्रुळत्यास परत वप्लनून फीस्त्हृसरवरांचा ॰प[ट_ल`॰[य्[ करण्या; यांनां त्यास झुकाठी
देऊन ते हृनमंतघाटनि
खालीं उतरलेआणि
सावन्वळिळीनयांफ 'व`[लगं[व येथे तळ देउन राहिले. तेथुनत्यांनीं' वाडी बांहूंरावर हृल्ला तरल ते‘ घेतले, 'व कीटोस ॰वेढा “दिला-
इतक्या अवथींत
रूंक्ष्भीवळाट्रॅप्लॅं`पडण्यास जाऊन राहिल्या, व रामचंद्ररनि ~ रवळानंविंलवव्र ह्य
वग्उसाहैबोंम “घेउंन्टुन ’रेंडळीस गेला. मांगें ›चंद्रोना पुमद्प्’र ॰कोटळाच्या संरक्षणा-
साठी राहिलाहोता, ’ल्ववीं वक्रीस्हापूक्वि सैन्याची मुशीच्ग्रां दरवाजावर मोंठीं लढाई होऊन तींत कोल्हाप्हकरांचा प्रसिद्ध सरदार वाळा
घाक्रू चांमारऱ्हा गोळी लळागन पङलम्.
"व्`हां पगैब्रेचीं दाणादाण होऊन
तो पुन्हां कालगांघास आसन राहिला.
ल‘क्ष्मौ’वप्ईं`पडण्यास गेल्या होत्या. त्या काही दिवस तेथें राहून नंतर शिंद्यछ्येनुर मवत आणण्यासाठा' ग्वाल्हैरोस जाण्यास निघाव्या, त्या प्तळकट घठिनिं निपाणींवसन नात असतां निपप्णीं जवळ त्यास
॰शिदोच्चीर्रप्व ‘.र्निबांळकर संरलष्कर'ऊंर्फे अप्पासाहेब क्सिणकर’हृग् ल्फिभ्'दृ ",“ कोल्हापूरच्या रछ्येवाड्यांत एक वेळ निपा’णवर हें भेटीस जात असतां’ पुंढोप्मृ र्चीकांत ठथोल राब्रान घाव सोदून [" ह्मां होता.
इतफ्यांत रॅसिद्रोजींररव र्मियाढच्ऱ
