रींजन्सळी राज्यकारभार-`
१ १३
अळाणि रॅङळीस येऊन यशवंतगड क्लिचांस वेढा दिला. त्यांच्याबरोबर पंनयाँस तोफा होत्या. हा वेढा सत्तावीस [देवसपमैंत पडलेला होता. यावेळींद्रुगोंवळिड्रु’ स्वत: ’होडावहेंर्डेयेर्थे गाऊन राहिल्या होत्या, व तेथून त्या सेन्याना’ववैरिं पुरवठा करीत असत. दोन्ही पक्षांच्या तेहेर्मी वंकप्लॅं
मकॉँ चाचूहोत्या.
त्यांत डभयपक्षर्चि‘ ॰बरे'न नुकसान झाल. र्मोसठे
यांनकडील त[तो काक सावंत परुळेंकर‘ व आणखी एकदोन सरदार
पडले, काहीं शिपाई नेते व नरवमीद्दि झाले. ' पोडेगीबांनें तर फारच नुकसान झार्ले. ’त्यांचेंकङळील बरेच लोक पडते व जखमी
आहे.
तेवर्टी
आपला इलाज कांहीं चप्लत‘नार्दी, असे पाहून पोहुंगोंन लोक रात्रीच्या बेळींवेढळाउठवृनगोव्यासपरतगेते. ' ` याच सुमारास सेम सावंत यांनें वाराव‘णराव पाटणकर यांचळी तिसरी
मुलगी‘अविकाद्दित्त्यब्रिरोंबर लस झाल. पण‘ द्रबारच्या बहुतेक लोकांस ही गोष्ट आवडर्ली नाही.
त्यांना हेतु [सेयांशळो’ संवत व्हावा असा
होता‘न र्शिदेंहो त्या गोष्टळीस'आतुर’होते;
परतु द्रुर्गांबाईंस तों’संवंप
नुळबृहुंऱ अ[णण्`[ पसंत न बाटल्यामुटॅठें ते“ बोलणें तसेच साहेते. सेम सावंतांच्या या पहिल्या बावकळोनें नांव न्लक्ष्पी’वाईं असे ठेंविसे.
`
ड्सवळी सन १८१ "’ त पूर्वी” निपाणकरांच्या यांद्लोत ज्याचा खून
झाला असे ह्मणतात, ’त`[ भाऊसाहेब आपण आहे, असे सांगणारा एक मनुष्य पाटणाहून सावंतवाडों‘स आला. त्याच्यावरळोबर र्मोसल्याचीं पाठणकरांफैफाँ कांहीं आप्तपंङळी होती. त्या’चँ ह्मणंणें असे होते काँ, निपाणक-
रांच्या कैदेत आपण असतां सेरव हुसेन ह्य अरव नमळादार आपल्यावर पहारेकरी होता व त्यांनी आपल्यावरममतळा होतो;
आपल्यास
गांर-
ण्याचा हुकूम झाला, तेव्हां त्या अरव ज्ञपादारागे आपल्या वैहेऱ्यावा
एक पोरगा तेथें ठेंदून आपल्यात र[न[त नॅऊन ठेंविंहें; "दुसरे [देंवर्ता' सकाळीं त्यनिव आपल्याला बैलावर बसवून वरोंवर' एकंदोन माणसे देऊन बेळगांवात पाठावेसे; तैसे बैल विकृत स्वचौस पैसे दिसे; तेंयूकॄळा आश्या नवलगुंदास गेलो; नंतर पुढें गुल[पसुर[स जाऊन काहीं [दैवत त्तिदंनऱ
दीक्षित यानकडेस राहून ते :न नरतळोवाचीं वादी, मिरज, त[सगांत्र यां-
