२५ [वैञनूरवे आक्लिल्प्हृळा’व त्यांचे र्देरॅळाभ्ण्रव. दृष्टि" तर तारौफ क्ररप्वग्जळेळागी हृरेतळीन् ह्यावेतेळीं सर्वे इतर मराठी भातेत ईंसिं. पुंमुफाते राज्यव्यञह्र्थेनाहें पुष्कळ खुयारणा केळी. जमांन’र्दाचीं शिस्त ड्यात्रेलाँ, स्वाफ्रीरीं जिल्ह्यांत कांहीं गांवांत सध्या चादूअसंळेंळळी खोली
फ्द्वातीं यातेच सुरू केळी.
"या पद्धतीत प्रत्येक गांत्रचा यारा एकंपट
ठरतेला असे. तो देण्याची जपळानख्र्लो कोणीतरी एक
मनुष्य पतक्तींत
अते; त्यास स्रोत अते ह्मणत. हा स्रोत परैटळी' ट्री लावून जमिनीची
लागवड करीत असे; आणि द्गांनक्रदून कांहीं नियमित खंड किंवा आक्राराते होईंल ते उंऱ्पन्न घेत असे. ते उत्पन्न किंवा खंड ठरलेल्या घट्यापेंक्षां जास्त असल्यझुंळें त्यांत खोताना फायदा होत असे.
हे स्केखीचे हक्क बंशपरंपरेते चालत असत. सावॅतनळाङळी संह्थलांतझी अशा भिस्कोनें चालणारे कांहीं गांव होते; परंतु संय्ऱ्थम्नांत तेयाप जपानची झा-
ल्यानंतर ती शिस्त मोंडतेछळी आहे. याच सुमारास इ, सन
१४९७ व पळोबुंगौन लोक
मूरोंपख‘डांवून
व्यापाराच्या निमित्तनिं हिंदुस्थानांत आते. ह्यावेळी त्यांना पुढारी वास्को [दे गामा हा होता. ह्यास द्दिदुह्यानांत येण्यास ११ महिने लागते. तो प्रथम फळिफत बंद्संत उतरला. व तेथील झामोरींन रामाची मेट क्लि ह्याची तेते व्यापार करण्यास ह्याते परवानगी मिळविंळुळी.
पुंढें पोतुंगौज लौफांनीं कांहीं क्रुरळापतों क्रादून झामेंळारळीन व इतर एतद्देशीय राजांपरोंबर मांडण्यात मुख्त्रप्त केळी ; आणि हृळूहूळळूमढ्यारु क्सिप्ग्यटुंळा बसेल तीन चार बंद्रें काबीज वेळीं.
सुलतान युसुफ इ. सन १९१॰ व मरण पावला; व त्याचा मुलगा
सुलतान
इह्मांयछ
हा गाद्ळीत्रर आला.
तो अज्ञान होता ल्यामुळें
आणि _रल्लाफारमारांत तंटे उपस्थित होऊन जिकडे तिफहें गोंधळ मानला;
पोकुं रत्म्यप्च्या संरक्षणळाचा बंदोबस्त अगर्दी दिला पक्का. ल्यातेळनळा गीत गव्हूंनैर अळ्न्सौ क्काबुक्तवहुं
वुल्ला करून ते वेतते.
यनि’ तो संप्री साधून
गोंव्यावदू'
नंतर उत्तरेस बांदें शहूंरावंर तेन्य पाठकूऱ्
तेथील मुसलमान लोकांस हांकॄबुं क्याघेते. आलबुर्क्स यार्ने ह्यावैळा च्या एका पत्रप्'त ह्मटते अ[हें:~“॰मळी डायोंमों फनोंम्र्डेझ माजबसेंद्रु
