विजॉपूरचें आद्दिठ्याहा न’ त्यांचे देशमुख.
३३
हापरप्क्त्रपळीपुरुपनिपजछाहोता.ल्यासहार्तीघरूनमराठ्यांचीं सत्ता
ह्थाफ्नकरावीअशांक्कीदेत्रद्ळवीयार्नेबंङकेर्केलोंव्हां देचूप्यचिंळो विजापूरच्याक्कांमक्तमाक्तिलीं.
वादद्ह्यनें मदत
देंण्यचिं
कबूल स्किसावत्तांवरफांहींतेम्यपाठक्लि. त्यळाचींवसाबंतअप्णि दळवीयांनीलढाहैं होऊनतींत मक्सिळावतवदेवद्ळवळी हेंदोघही
ठारझाठें(ड्सवींसन१५८०). क्सिपूरकरांनीं र्मोसल्याचा मुलुख घेऊन तो प्रभु देसाया'स दिला. मांगसाबंत मास सात बायका होत्यात्यांवैकाँसद्दात्रप्यकात्याच्याबरोंवरसतौगेल्गावएकनप्यकों त्या… बेंळींगरोदरहोतळीतीथेंदिवणेंगलाँतिवेकीणींअप्सहोवेतेतेक्का
रक्वि.मांगसावंत यप्सयविळींर्फाहींसंताननड्तें,
यळामुळेंथोर्डी
वंर्षेपपँतसावंतर्मोसलैहेंनामईंळाषझाहे.
इसवीसन१५९७च्याभुमारासदेसप्यत्विळातेनापति नागद्ळयीं .दोङग्वडेंकरयार्नेदेसायांच्याविरुड्रुनंडक्कापर्तात जिकडे तित्रग्डे
धुंमाळीमाजविलो’ गोमजीप्नभून`”त्यळासपकडनकैदैत ठेंविंहेंघ्. तो अप्ठवषे’फ्र्थंतकैदेंतर्हस्ता- नंतरफांदींग्रुक्तींर्नेवैग्र्देकूच्सुटकाक्का वैऊनतौगोर्वेअमलांतत्रारदेंराप्रर्तापळूनगेता. ल्यासशांसनकरण्प: सठींगोमनोर्नेआफ्लैपुतणेक्काक्क्राक्या यांस पाठा’वेलैं;
परंतु
›ल्यांसयसनयेतांतेदोघेहीमारठे गेले. नंतरनप्नाद्ळवळी यांस णाविण्यप्सठीं साळीना साडेक्यों होनांचीं नेमफ्रां करून क्लिळीब्
तथापियप्चींसमाघानीनहोतांत्याचाउपद्र्वचाल होताच त्याचा
णूपें नाश करण्यासाठी देसायांनीं विजापूरचें याक्यद्द्यकडे मदत मागितली. बादशहानेंमोंरमुराद्खान नामक सरदासनरोंवर कांहीं फौज देऊनत्यासदेंसायकियामद्तौस पाठाळंबैर्केस्यर्निसांतर्देयैभनागद्ळया
वत्याचामुल्गामामद्ळवळीमादोघांसगांट्युठार मारितेवबंडाचा मँर्डिल्जिक्षूळागद्ळव्याच्यायाक्का उसगांवयेर्थे तेर्तो गेल्या. हृळी १ फ्वॅप् सती जाण्याच्या तीन बाल“! होत्या: -फ्द्दिर्लं[ प्रेताबरोनर सइगमन करण्यान्री दुसरँप् पता [नयन पप्वल्यावर त्याच र्फाद्द्य[चन्इ बरोबर घेऊन सहृगमन कट्ण्यात्ती. तिसरी पती मरण पानल्यानतर सगळा सामाग्यावैन्टु धारण करून कांहीं फाळफ्र्थेत
