रळामनंद्र' सावंत व जयराम सावंत.
’
६७
कूनकेंले’. त्याच दिवशी मी २७ गलवतेयेग्ऊन नर्दीतूनवर येर्गे. जळाप्यापहां येळारपाँ’टला जामेनळीवरचा व नदातला हें तेही किडे वरौनर होतील अशा येतनिं कूच करण्याविपया फमाँविंले होते- त्याप्रमाणे दोन्दा येन्येडद्दातासर्लीतेंथेंनाऊनपोहोक्तींवहृल्लासुरूसाला. मी येनेडर शिपायांत जायेनळीपर उतस्का त्यांस पळातृहें हृल्ला करण्यास सांगितले. दा इला इतक्या चांगल्या रंर्तिर्नि पार पडला की, तवृला तेथून लपकरनपाय
कळाडळावालागला या'तआमच्या बानूचाएक शिंपळाहै पडलावसात श्मि[_हेंजरपम[झ[ले शहृरासयेढादेक्कातहूंप्यातआमचें सैन्य पुरेंरेंबँ नसर्ल्सळामुळेंतेंएकद्पहृल्लाकरूनयेग्यपिंळामळीनिश्चयकेला ‘.ता ९ येसन १७४६ तैर्जी पदार्टे तीन वाजता माझें सेन्प गुपचुप
पुढें, येर्के; अराण मुख्य द्रवळानाखाळीं एक क्रुलपीं गोळा घालून तौ त्यांना' उडक्रूप्दि’लानळारते शत्रूच्या वंद्रुकांज्या म्हैट्या आर्गांला न जुमानतां शहृरा'त शिरूंलागले. त्यांत आमचा वराचतौटळाड्गला. अछाचेवहुतेंक लळोक
मेले व जखमी झाले. त्यांत पेंरिंर्पोट्याद्दि जखम लागली, परंतु त्यार्ने तिला न बुमानतां शिपायांस उतेत्तन देण्यार्ने सुरक्क ठेंळा’वेंले.
‘नंतर क्लिघापर शिड्यालावून वतटाखाळुनजबरद्रत हल्ला सुरूबेग्क्तळा’ तों कांदा येळ तसा चालविल्यानर तेर्थाळ झिंडॅदारास असे कळाबेले की, तर तुला आपला प्राण यांववापयाचा असेल तर किल्ला आमच्या ग्ऱ्वामळीन कर. त्याते आपल्या नेहृमौ’च्वा उद्वाव्पणास अनुसरहुंनू आत उतरद्विले की, किल्ला तर स्वाधीन करणार नाहीच; परं॰तु हृळद्ण येथें ज्याममाण आपल; समाचार घेतला, त्याप्रमाणे आझीद्वि येथें येणार आहो. ‘हे उत्तर आल्यावर दुप्पट नळोरनिं क्सिऽद्यत्म्य[ दरवाजावर हल्ला
सुरू केला. त्यांत आमचा अतोनात नोटा झाला.
आमचे ग्रेनेडर त[क
तटावर चढहैठ होते, हे आमच्यान डोक्यावर कौले पसरून पाडू लळागळें व `व्यामुळंकल्पनात्’ळा दाण्याड्तकळीकत्तलड्म्ळाळी. अळामवेकिंत्त्येकअमलद्द्यर मेले, किंत्येकम्‘नळा घातक जखमा झाल्या. आमयें सेंन्प शवनं किंळुद्याच्या वृंरुनावरोलदान तोफा कुलपळो गोंळ्याते भरल्या आहेत, टां
,ल्फि गाऊन अगदी अव्यवस्थित ड्नाले.
या वातमीमुळ
यायेळां‘ जय किंवा उत्पच्चावृं
