राम्चंद्र्‘सावंतवक्यरर्भिसावंतळू
७ट्टे`
ट्रनारातनरामवद्र्सावतयासउपद्शपरअसएकपत्रपाठविलहोत
ऱ्यातळिहिल्ल्याऱकत्थेंकगोंष्टीफारपोक्तविचारान्याअप्तचामळत्या पुर्देदेर्तोक्ष् ‘लहीनमश्ययूस मनंस्वळी मिळतील; मलतेचमलतकरितीले , रवळामीसौनानातेपकांरंप्प्सेकावेतौल- स्वामाँसृ तसस्य वप्टले; आण
मप्गतळीकल्याकर्तृ‘वल्लापाणहाहैंल मगआझाशांशव्ट्नज्ञी स्रामोंसचमारळीपडेल. राज्यामध्यपार्हेदुयुरेंपालेताल आपण तत्रस्थानीं. पाहावैलळागेल. तेद्द्यमगयतदोणळारनाहाँयाकरिंताहूंसर्वरामचद्र्
यानाआक्षाबोल्नयाममणिसाघ्यातलहूनपाठावेलआहे
आपणास
[‘फेरॅगीयचिळी पाठ आहे ह्मामृन मरोंसाघरलातरतेंपृय्ज्ञळआद्दे- कांकीं
टुजद्दिलासवंकळतअद्दियर्थेराहिढेमळायाफारैताहूंइतौडन द्रिद्रिर्हेहूंतक [’लैहिहें तरी त्याचा कांहीं उपयोग न दोतांशवटाजो परिणाम ’ झाला,तौवर,सांगितल_[व,अ…ळाहे आणि त्यांमुळें र्मोसल्यावै शनू’त्ने॰
पोर्तुगीज ॰लोक त्यांनांआपला झ्दूपूषुगपणेंसाफूघेण्यासआयतौच समी
मिळाली. आणि त्यांनी“ आपल्यास पाद्दिने तसा तहृ करण्यात रामचद्र्
सावंतयस्किमप्गपाडले.
ता. २९ आवटोंवर सन१७१8’ रोमाँ
गोंन्यट्याग'हृनैरननरलकांदवींअल्लाआणिरामचद्र्साक्तयाया मध्यें ज्ञाहेंल्या तहात असेंठरलकीं, मिशनरी लोकांना र्मोसल्याच्या‘ मुठुखांत वर्मेसंचंपीं खटपट करण्यात मोकळीक असावी; पोर्तुगौन सरफारर्निकैरी, सांरवळी वमोरळीं येथील द्वैसाहेंवद्रुप्तन्यळा ज्या'र्नो णेध्रुगीजसरकांराकडेएकत्तिष्ठपणवल्गाण्याचींशपथ वतलो असेलत्वा
रलोंर्वेरक्षण करावं; कुडाळ परगंण्याने सरदेसाई यांनी [मुंडे-पोळी वर्षेडणेंमहाल्लाअगणेइळर्णे, नोरलो, सत्तरोंवतैरेस्रोलद्देकिहे, गां॰ वरीलरावैहृक्कपोर्तुगीजसरकांराप्ततौडनयानाट्युवाऐक्तींपोट्टेगीज लोकजीरवीवनिवतीहेकिढेसृरद्रेयाईं यांस परत यावे, यागंट्टेल
काबूत पठवघेनांउ दिली. नंतर तेतुरुकवाढोरा येऊन ॰राद्दिडे. त[पांव _द्यांच्या वेश्याप्क्तद्दे
" ,नाम चालतो, ह्यांच्या वडील घराणांतौल पुव्वहैरवराव नासद्प हे लाच ॰प्र्बी राद्तप्त. पांदु‘रगं [वश्राम याच्या त[कोच्मप् दोन पयूंर्विपया [वयै’प' प्नसिद्वी नाहीं, ’ 4 १ पग्निरिष्ट पद्दिल हेस न'वर ६७.
