७८
सायंतवळाडीं संस्थानचळा इतिहास.
इ… स॰ १७ईंद् च्या आरभास मराठ्यांनी मकळाव (चींनडेशरॅर्तांल
र्पोतुगीज`लार्फाते एक ठाणेंम्याकूळा येणरिंप [तुगळीजलोकांच एक जहाज पक्का. हाणून त्यांना शिक्षा करण्यासाठी पाट्टेगीज लोकांनी सौंद्याच्या राजाकडे व सावंत र्मोसते यांजकडे मदत मागितलो. सौंद्यळाव्या [[जाते
दहा दजार लोक मदतीसाठी पाठा'बॅप्याते कवृल केते; परंतु र्मोसते यांस मराठ्यांविंरग्द्ध मदत देणे योग्य वटिना, हाणूनऱ् त्यांनीं दोन्हृळी पक्षांपासून अलिप्त राहृप्याते ककूव् करून ल्याममणि ते वप्गते. सरडेसप्य'ळाव्या सरदारांच्या र्चाचेपणळापासळून इंग्लिश व्यापाऱ्या'स वरेंच नुकसान र्पोचत असे. रयांते निवारण करण्यासार्टी मुंवइ सरफारते
आ-
प्नक्पा आरमळारांतळोल मेजर गोडेंन आणि वयाप्टनू वॅप्टसनू यांच्या हाता-
खालों सैन्य देउभ्न त्यांस सरदेसायांचर स्वारी फाण्यासाठळी' पाठा'वैते. ह्यांनी ता. हूं माते सन १७ड्९ र`[ज्ञ[ रेडीं येते उतरून यशवंतगड क्सिद्द्यळास
र्वेढळा दिला.
त्यांच्यावर रात्रांच्यावेळी जाऊन छापा घालावा, असा
चियाजळी विश्राम यांनी बेत करून तेन्याची जपयाजमव ते करू लागते.
परत ळिकक्कयावर तयारी चांगलळो नसल्यामुळे-सैन्य जाऊन पोहोचण्यापूर्वचि शत्रूनी एकवम हृल्ला कक्कातोहृरतफादेग्ला (ता. ९मातेसन १७६५)… यघिळीं मरतगड क्लियावर विश्राम नरहा हा फितेदार हृ`1त[.त्य[व॰[ बेत, इंग्लिश लोक रडळीस जातांना सिघुद्रुर्मे, सनेकाँट व राजफीटयेथ
तात्पुरते `सैन्य ठेवून गेले होते, ’ अश[ स्थिर्तीत पांचसप्तशे लोफांनिसीं म[न`शट मोग`ट यास बरोबर घेऊन राजकोट व सजेंप्कोंट हें किडे ण्यावे,
असा होता. कारण तते झाते हाणते इंग्लिश लोक त्यांच्या संरक्षणासाठां सहृजांच रेडीडून [वेधृन आते असते;
परंतु भानतेट मळोगडे यास व्याज-
कडाल नयायाक्सिळी‘ रङळी`यथें जाण्याचा हुकूम ॰झाल्याप्रयाणें तो एकदम रेंडोंस निघन` मला. त्यामुळे विश्राम नरहूंर याते योंनितेला`वत नारळाच्या
जागां राहिला.
शत्रूनळी' [कला हृस्तगत केल्यावर ह्यास फळोर्टे अमाह्टघु
अते नांव [देते.
अते झळाते तेव्हा सर`दम्राईं यांनी तहाचें बोलणें सुरू केंते. होक्सि
लाकचिं हाणणं रागण्यापासन मर्सिक्याफ्मँतचा मुलख व छढाऊ गढ्यत
