तिसरे रेंवमसाव‘त (रावश्री) “
, ८ ".
साहैं यांचे कट्रे शत्रू होते. तरी त्वार्वेळीं त्यांना असे ॰वादूलागले होते कीं, कोणी शत्रूघाटळावरून उतरून आला तर अशा प्रसंगी सरदेसाई यांस, स्वतंत्रता असल्यास तें आपल्यास [हेंवावहृ होईल. हाणून त्यांनी सरदेसाहँ‘
यांर्वे मागणे प्तिटकारिंले नाहीं. पळेरंगु सरळेदसर्ह यांनी पोवदल्यावद्ले नो’
एकमहालेदेण्यानकवूलेकेलेहोत, तितवयावरसमम्याननहोतांसरदेसाहुंऱ् यांस अडंचणात आणण्यास हा सनी फळार चांनळी आहे, अते मनांत आणून, डिचौळी व सांखळी`हूं महाल, हूंळणघा कोट व पेंङणें महालाचा
नो माग पोड्रुगळीनांनी पूर्वी जिंकला होता तो, या सत्रे मुहुस्वविरीले आपला हृक्क सरदेसाहँ यांनी कायमचा सोडून द्यावा, अशी त्यांनी अट पातळी.
मांसले ह्या अटी कमूले करण्यास कानू करू लागले.
तेन्हा' पोर्तुनळीन'
तेनापनंर्नि पेङते महालाव’र तेन्य पाठा’येण्याचीं मळोति पातळी, यामुळें
र्मोसले, यांना अगदी निरुपाम होऊन त्यांस पोर्तुगीज लोकर्चि ह्मणणे कनले करणं भाग पडले, आणि त्याप्रमाणेंतारीख २९ जानेवारी सन १७८८ रानी उमपतांचा तहृ झाला; व त्यानंतर ता ४ केबुवारळो
तेन्यार्ने पेङणे महालेर्सि’ळा ”ताबा घेतला.
तेजौहें पळितुंगोंन
’
पेङणें महालाघा त[वळा वेनल्यानंतरद्रुस याच दिवशी हाणते तारीख ९‘
केबुवारी`रानी पोतुगीज लोकानी आपले सैन्य र्मोसल्याव्या तेन्यास जाऊन-
मिळण्याळ्स्थि पठिंघिले.
कोल्हायूरकर यांनी र्वेगुल्र्योचा कोट घेतल्या-`
नंतर त्यांच्या मालेङ येथीले आरमाराने रेंडॅळी येथे नाऊनवेथाले किंहृवचानीनक्लिदळी`कला होती. त्या ठिकाणळो'द्दि पोहुंर्गांन लोकाना _गोव्यढूने आपले
आरमार वेढा उठा’घेण्यासठीं पाठविले. अशी रीनीर्ने र्मोसल्यांस पोहुंगीन लोकांकदून मदत आलेलो पाहून कोल्द्द्यपरकर हे घेतलेलेळी ठाणीं सौचून
मालवण येथ परत गेले. या निनृन`नलेल्वाकोनेवा पाठलाग करून… त्याचा
र्मोसल्प्रांनी पृहाँ पराभव केला नाहीं.
,
,
कांहीं [देवतांना पुन: कोल्हापूरकर यांना सानंतवाडींवर वाले करण्या…
साठीं मालेवणाहूंन आपले सैन्य रवाना केले.
त्यांनी वाटंत नांदोस येथे
सरट्रेसाट्रॅ यांर्वे काही सैन्य होतें, त्पाच्पज्ञी गांव् प'नून लेवईंच् साली. तीत
सरट्रेसाट्रॅ" यांचा पराभव होऊन त्यांच्यान्र्ल्सले शिवराम. जिनज्ञी सवनीस,
