८६
सावंतवाडी तत्थळानवा झ्तिद्द्यस०
णाणांवकरर्मोसलेवउसपकरआणिपरमेंकरदेसाहँहेसखार कोल्हापरकरांच्गाह्यतो'लागले.
त्यांसत्सर्नामालेवणयेथॉलेकिहेंत्र्चांतनैऊन
‘ठेंविंते. नंतर कोल्हाचूड्करांच्यातेग्यर्नि पुदेंचालेकेर्ली; त्यांचीव ग्तेस-
चंपिंकाहासन्यअझिंरासहात,त्याघागळाठपन्न तेघेहीर्मेंठीं लेटाहँ
झाळी०
तोंतल्फिपडुकावनिकडीलमँष्ठा सरदार हुवलेहावदुसरें
कांहीं लोक ठार झाले; व त्यांत्रे अष्णसळी'ड्रि पुझ्या नुकसान झाले. तेव्हां ते अफ्राळीहूंन निघुन यालेनण येथे परत गेले. ‘ मासज्यांस पोर्तुरॉळाज लोकर्चि पाठबळ असल्यामुळे त्यांस जिंक प्याच आपल्यास स'ऱ्घत नाहीं, हाणून पोहुंगीञ लाकांस शह द्देप्यासार्टी
कोल्हायूरच्वा राजानं आपले काहासैन्व रवाना केले.
ते लोक रामवाट
उतरून खालेळो' आले व त्यांनी _दिवळोली प्रांतावर स्वारी करण्याची मीति
घातली; परंतु त्…यापासट्युकाहोउपयोगझालानाहीं. नंतर सेंनापतोमडुऱ्यां च्या वाटेने आपल्या तेन्यासहूं आरनंद्याच्या नदीपपँत घालून मेला,त्र
आकरायथद्दाआपलेकाहालाकपाठनृज्ञप्न्ल, परंतुइतक्कांत्तचमो’सढे व पोहुंगीन ले`ळाकयांचींतेन्यैएफ्त्रझालाँ. तव्द्द्यत्वच्चिळापुढंआपला क्लि
लेण्यावयल्लानाहोंसींसेरॅसमनृज्ञतोसैन्यासदृपरतगेला. मात्र कोद्द्यपुरास परत जातांवा' आपण जिंकून .घेतलेल्वा किछुचांच्या सरक्षणांसाठीं लोकतेवेले कोल्हापरकापरतचातांनपोतुर्गांनसरकप्सर्नेमोंसस्यांच्या मद्र्तांसठीं पाठविलेते आपले तेन्य परत वालाविते.
अशांरानानपातुगप्ननांक्रान्यामदतानकाद्र्यपृदुवैतेन्यपरत गेले
खाँ; परंतु त्याने बेतठेलाँ ठाणीं र्मोसज्यांस परत मिळवून देण्याच्या कामांत
पोर्तुर्णांज लोकांचा उपयोग झाला नाहीं, नसून… ती ठाणी परत मिळविण्यासळाठीं मॅळासले यांस महादजी शिंदे यांनकर्डे जिववादादांच्यामाफ्र्देत खटपव् करावी ॰[गलेळो शिंदे यांनी पेशव्यांकडे मन,-[स्थळी केळी, त्यावरून ’ मंस्किल्यांवा ठाणा' कोल्हापृरसरकारावग्डंन परत ट्ववळावा', असा पुण्याच्या द्रव-[संत ठराव झाला; असट्रणे त्याप्रमाणे तननीज करण्यासाठां पशव्यांघा
कारकूनवाळानी गणेश, शिंदे यांनकर्डीले सीताराम नाईक वकोल्हाणूरकर यांनकर्डीले वच्चानी निवज्ञी _द्दे तिकेनण पुण्याद्दनु य`ऊन त्यांनी मालेवणच्या
