________________
अध्याय तिसरा ७५ पण । भूतहिसेभेणं अहत्या नाणी ।। ५८ ॥ भूतां देता दुःखलेशु । भूती दुखवेल भूतेशु । 'ऐसा ज्याचा दृढ विश्वासु । तेथ रहिवासु अहिंसेचा ॥ ५९॥ कायिक वाचिक मानसिक । भूतां उपजे त्रिविध दुस । ते जेथे निमाले निःशेख । अहिसा देख ते ठायीं ।। ४६०॥ या नांच गा शुद्ध अहिंसा । सत्य जाण नृपवरेशा । आता द्वंद्वसाम्याची दशा । आइक क्षितीशा सागेन ॥ ६१ ॥ सुखदु ख अदृष्टाधीन । ते अदृष्ट देहाचे माथां पूर्ण ऐसे जाणोनि आपण । निद्व संपूर्ण सद्गुरुवाक्ये ।। ६२ ॥ अदृष्टें देह सुखदुःख भोगी। मूर्स तेथें रागी विरागी। शिप्यु लागो नेदी निजागीं । गुरुवाक्यरंगी रगला ।। ६३ ।। देहींचेनि सुखें सुखावता । संवेंचि दुख चढे मार्था । हे गुरूने जाणोनि तत्त्वता । देहअहंता सांडविली ॥६४॥निरमिमान्याच्या अगी । दुख नुरेचि दुखनियोगी । सुसनुरेचि सुससभोगी । तो उभयभागी अलिप्त ॥६५॥ छाया उष्णामाजी तापली । ते छाया छायेंचि निवाली । तेवी सुखदुःखें मिथ्या जाली । स्थिती सुखावली यथानुला: ।। ६६ ।। अहप्टें देही वर्तता देख । वाधून शके सुखासुख । हे गुरुगम्य अलोलिक । शिप्य विश्वासिक पावती ॥६७ ॥ विश्वासेवीण सर्वथा।गुरुगम्य नये हाता|गुरुगम्यवीण तत्वता वसमता कदा न घडे ॥६८॥देही दृढता जंव मीपण । तव तंघ द्वंद्धवाधा दारुण । जे गुरुवाक्ये निरभिमान । त्यासी बंढे जाण अतिमिथ्या ॥६९स्वमींचें दरिद्र समर्थता जेवी दोनी समान जागृता तेवी इंद्रवाधेची वार्ता। नबाघे गुरुभक्ता अपरोक्षवोधे।।४७०॥लेकुराच्या खेळापाशी पारणे तैशीएकादशीद्वद्वाची दशा तैशी । गुरुवाक्यासरिसी समूळ उडे । ७१ ॥ जेवीं चंदनाचिया रेती । औरीबोरी चंदन होती । तेवी गुरुवाक्यप्रतीती । सकळ द्वंद्व येती निजसाम्या ।। ७२ ॥ चंदनासभावती झाडें । तेही रोकडी लाकड़ें । देवद्विजाचे मस्तकी चढे । भाग्य एवढे सत्सगीं ॥७३॥ सद्गुरु तोचि सत्सगती । तत्समें शिष्य पालटती । स्वये ब्रह्मरूप होती । तेव्हा द्वंढे येती निद्रा ।। ७४ ॥ एवं गुरुवायी विश्वासतां । द्वंद्वसाम्य चढे हाता । तें गुरुवाक्यही तत्वता । ऐक आता सागेन ।। ७५ ॥ सर्वनामेश्वरान्वीक्षा चित्यमनिरेतताम् । विविकचीरवसन सत्तोपो येनकेनचित् ॥ २५ ॥ सद्गुरुवचनविश्वासे । मानी सर्वत्र परमात्मा ऐसे । तेचि निजबुद्धी निश्चयक्शे । निजमानसें विवंची ।। ७६ ॥ मजमाजी परमात्मा बसे । तेणे स्थूळदेहो वर्ततसे । त्याचेनि पूर्ण चित्प्रकाशे । जग भासे जगद्रूपें ॥७७॥ तेणे निजात्मप्रकाशै । माझे दृष्टीसी दृश्य दिसे। दृश्यद्रष्ट्रदर्शनविलासे । विलसतसे परमात्मा ॥७८ ॥ दृश्यद्रष्ट्रपणे जे जे उठी। तेथ निजास्मता पाठीपोटी । तेणें अन्वयें देवो देखे दृष्टी । आहाळ्याहाळ सृष्टि दुमदुमित ॥ ७९ ॥ तेव्हा जे जे देखे भूताकृती । तेथ परमात्मा ये प्रतीती । मी नियता ईश्वर त्रिजगतीं । हेही स्फूर्ती स्फुरों लागे ॥४८० ॥ जग वर्ते माझिया सत्ता । मी कळिकाळाचा नियता । मी उत्पत्तिस्थितिप्रलयकर्ता । हे मूळ अहता स्वभावें स्फुरे ।। ८१ ॥ येणे पूर्वान्ययें जव पाहे । तव सर्वी सर्व मीचि आहे । तें पाहाते पाहाणे पाहां ठाये । तेथे अहं जाये विरोनी ।। ८२॥ १ परमात्मा २ लोपरें ३ प्रारब्धाच्या स्वाधीन ४ देहाच्या आमजीने सुरा इछिनी व दुपाची इच्छा करीत नहीं ५ तत्काळ दुसपसगी दुसाची भावना नसते, मुरासमोगी मुसाची नराले ५ पुखदु यादि कोणत्याही प्राप्त मुस दुख ए रहस्य, फेवळ गुरूपासूनच मिळणारे १० सुपदु साच्या ठाया समानता १५दोनी मिथ्या १२ आत्मसाक्षाखाराम१३ मुगधामध्ये १४ निर्गध वक्ष १५ कोरडी १६ विचार, मनन करी १५ शानचैतन्यता १८ सपूरी
