<poem> ॥ श्रीगणेशायनम: । श्रीसरस्वत्यैनम: । श्रीकुलदेवतायै नम: । श्रीगुरवे नम: । श्रीदत्तात्रयाय नम: । श्रीवेताळायनम: ॥ श्रीएकादशरुद्राय नम: ॥

आतां नमूं गणेशा । जो कां सर्व विद्यांचा ठसा । जयापासूनि उत्पत्ति देखा । सकळ शास्त्रांची ॥ १ ॥ तो गणराज नमीजे । त्यातें प्रकाश मागीजे । देवा तूं कृपा कीजे । मज बाळकावरी ॥ २ ॥ जयजयाजी गणराजा । सरळशुंडा चतुर्भुजा । देवी गौरीचिया सुता । नमन माझें ॥ ३ ॥ आतां वंदूं ते भवानी । जे कां अगोचर त्रिभुवनीं । ते मीं वंदिली भवानी । आदिशक्तिमाया ॥ ४ ॥ तिचे प्रसादेंकरून । मज जाहलें मतिप्रकाश गहन । आतां करीन स्तवन । श्रीवेताळाचें ॥ ५ ॥ जयजयाजी वेताळा । अष्टकोटी भूतांचिया भूपाळा । कृपा करावी स्नेहाळा । दयाळा मज रंकावरी ॥ ६ ॥ तूं जरी कृपा करसी । भक्तांचे ह्रदयीं प्रकाशसी । अनेक जातींच्या पुष्पांसी । परिमळ तूं देवा ॥ ७ ॥ देवा तुझे नमिले चरण । पवित्र जाहलें अंत:करण । परि त्वां व्हावें प्रसन्न । मज दीनासी ॥ ८ ॥ अगा देवा तुझे स्वरूपाची वर्णनकथा । पृथक् पृथक् करीन भूतगणनाथा । परि तूं क्रोधायमान सर्वथा । नसावें स्वामिया ॥ ९ ॥ यदर्थी तुझें गुणस्तवन । करावया कैचें मज ज्ञान । मी तव मूढ मती दीन । तुझें स्तवन काय जाणें ॥ १० ॥ म्हणोनि तुझें करितों स्तवन । तुवां व्हावें प्रसन्न । करावया जाण । कवित्व देवा ॥ ११ ॥ देवा जरि तूं प्रसन्न होसी । तरी पार नाहीं कवित्वासी । अमावस्येच्या दिवशीं । उचंबळ होय समुद्रासी ॥ १२ ॥ ऎकतांच तुझें महिमान । मज जाहलें मतिप्रकाश गहन । मग केलें वर्णन । तुझे स्वरुपाचे ॥ १३ ॥ एथून तव रूपाचें वर्णन । पृथक् पृथक् करीन जाण । माझें पंचमेळ प्रमाण । पुष्पा तुळें तुझे चरणीं ॥ १४ ॥ काय वर्णूं तुझे स्वरूप । सुंदर सरळ अंगोलिया देख । नखप्रभा अति सुरेख । रातोत्पळाचिया परी ॥ १५ ॥ चरणीं ब्रिदाचा तोडर । पोटरिया अति सुंदर । गुडघे मांड्या सुकुमार । शोभायमान असती ॥ १६ ॥ जानु कटी अति विशाळ । खालतें विश्व उत्पत्ति स्थळ । वरी पीतांबराचा झळाळ । अति रम्य साजिरा ॥ १७ ॥ कटीवरतें नाभीकमळ । ह्रदय जैसें गंगाजळ । कंठीं पदक मोहन माळ । अति रम्य साजिरी ॥ १८ ॥ कंठावरुतें मुखकमळ । हनुवटी अत्यंत निर्मळ । दोन्ही अधर पुढें कोमल । सुंदर प्रवाळाचिये परी ॥ १९ ॥ अधरामाजीं दंतहार तांबूल शोभे कुंकुमाकार । नेत्र जैसें अग्निचें घर । नासिकीं पवन स्थिरावला ॥ २० ॥ श्रवणीं कुंडलें सोज्वळ । नाभी चंदन परिमळ । मस्तकीं शोभे मंदिल । अति साजिरा ॥ २१ ॥ रत्नखचित शिबिका । त्यामाजीं बैससी भूतनायका । मागें पुढें कटका । दाटणी होय ॥ २२ ॥ निळ्या पताका मनोहर । गजरें चाले दळभार । मागें चालती स्वार । कोण कोणते अवधारा ॥ २३ ॥ मल्हारी अश्वावरी । भैरव तयाचिये परी । भवानी व्याघ्रावरी । चालती अति सत्वरें ॥ २४ ॥ ऎसा तूं देवाधिदेव । तुझ्या स्वारीचा मध्यरात्रीं समय । तेणें महिमंडळ । डळमळूं पाहे ॥ २५ ॥ दक्षण महिकेताळ प्रधान । वामांगीं चितळाचें वाहन । मध्यें शिबिका शोभायमान । तारांगणीं चंद्रमा जैसा ॥ २६ ॥ ऎशी महिमा अपार । मज न वर्णवे साचार । तरी कांहीं ज्ञानपदर । मज दीनातें देईजे ॥ २७ ॥ आतां पृथक पृथक् करीन स्तुती । भक्तीं ऎकावी एक चित्तीं । प्रपंचीं न घालोनि मती । यथायुक्ती परिसिजे ॥ २८ ॥ जय जयाजी वेताळा । जयजयाजी महाकाळा । जयजयाजी भूपाळा । उग्र रूपा स्वामिया ॥ २९ ॥ जयजयाजी भूतनाथा । जयजयाजी कृपावंता । जयजयाजी अनाथनाथा । भक्तकृपाळा गुणसागरा ॥ ३० ॥ जयजयाजी विशाळनयना । जयजयाजी कृपाघना । जयजयाजी अरिमर्दना । भक्तरक्षका स्वामियां ॥ ३१ ॥ जयजयाजी भूपसुंदरा । जयजयाजी मनोहरा । जयजयाजी गुणसागरा । भक्त चकोरां पावावें ॥ ३२ ॥ ऎशा करुणा वचनीं भैरवदास । प्रार्थितां पावला मज दीनास । ओतिला चैतन्यकृपेचा सौरस । सुखसंतोष पैं जाहला ॥ ३३ ॥ करोनि दुसरेपणें बोलणें । श्रोतीं असावें सावध मनें । ग्रंथाक्षरीं यथार्थ वचनें । दासाचीं परिसावी ॥ ३४ ॥ कोणासी पडलिया संकष्ट । अथवा आलिया दुष्ट अरिष्ट । तेणें तीन सप्तकें ग्रंथ पाठ । आदरें करोनि वाचावा ॥ ३५ ॥ पुत्रार्थी अथवा धनार्थी । तेणें तीन मास कराव्या तीन आवृत्ती । त्यासी कृपा करील भूपती । जाणा निर्धारी ॥ ३६ ॥ अत्यंत रोगी असेल नर । व्यथेनें पीडिला असेल फार । त्याणें सात शनिवार निरंतर । ग्रंथ आदरें वाचावा ॥ ३७ ॥ भूतपिशाश्च समंध बाधा । प्राणियासी जाहलिया आपदा । पंचसप्तकें ग्रंथ सदां । श्रवण करावा तयानें ॥ ३८ ॥ तयासी दया करील आपण । यदर्थी वहातसें आण । कारागृहींचें बंधमोचन । द्वयसप्तेकें सुटेल ॥ ३९ ॥ जी जी इच्छा करील प्राणी । ती ती पुरवील गदापाणी । यालागीं सर्वजनीं । आळस सर्वथा न करावा ॥ ४० ॥ एकचित्तें एकभावें करोनी । जो चिंतील वेताळ अंत:करणीं । त्यासी संकटीं निर्वाणीं । गदापाणी तारील हा निर्धार ॥ ४१ ॥ जो उठोनि प्रात:काळीं । नित्य स्मरेल ह्रदयकमळीं । त्याची इच्छा असेल ती सकळी । पूर्ण करील श्री वेताळ ॥ ४२ ॥ कोणासी पडलिया महासंकट । त्यानें नित्य स्मरावें श्री वेताळास । त्याचीं संकटें अरिष्टें निभ्रांत । श्री वेताळ दूर करील ॥ ४३ ॥ ज्यासी असेल भूतप्रेत पिशाचबाधा । प्राणियासी जाहलिया आपदा । त्यानें पंचसप्तकें ग्रंथसदां । आदरें करूनी वाचावा ॥ ४४ ॥ त्यासी वेताळ प्रसन्न होऊन । त्याची रोग पीडा सर्व दूर करून । त्याचीं सर्व विघ्नें निरसून । त्यास निर्वाणीं तारील ॥ ४५ ॥ युद्धाचे समय़ीं निश्चित । जो चिंतील रात्रंदिवस । त्यासी प्रसन्न होऊन युद्धास । यशप्राप्ती पावेल ॥ ४६ ॥ सुंदरी विनवी पूढती । ग्रंथ केवळ भागीरथी । श्रवणमात्रें उत्तम गतीं । प्राणीमात्रासी होय पैं ॥ ४७ ॥ हें सत्य न मानी ज्यांचे चित्त । त्यासी पीडा करील श्री भूतनाथ । यथार्थ मानोनियां सत्य । ग्रंथ आदरें वाचावा ॥ ४८ ॥ एकभावें एक मनें करुनि । जो श्रवण करील रात्रंदिनीं । त्यासी वेताळ प्रसन्न होऊनी । इच्छा त्याची पूर्ण करील ॥ ४९ ॥ तव हात जोडोनि बोले सुंदरी । आपुली पूजा कोणे प्रकारी । केसी असतां भेटी निर्धारी । होईल तुमची सांगा मज ॥ ५० ॥ तव बोले वेताळ ऎक सुंदरी । पूजा सांगतों बरव्यापरी । चित्त देईं भावें करूनी । सांगतों तें अवधारीं ॥ ५१ ॥ अबीर गुलाल सेंदूर । केळीं पोफळें नारिकेल । बदाम आक्रोड खर्जूर । सुवासिक उदबत्त्या असाव्या ॥ ५२ ॥ ऊद असावे बहुप्रकारक । पुष्पहार सुवासिक । सिद्धसामग्री करूनि आणिक । जावें समुद्रा लागोनि ॥ ५३ ॥ करोनि सचैल स्नान । ध्यावें सामग्रीशीं जाण । सांगितल्यापरी चौक भरून । बावन्नबीरांचें ध्यान कीजे ॥ ५४ ॥ चारी दिशा भाराव्या पूर्ण । आसनीं बैसावें धीट होऊन । प्रारंभ झालियापासून । कोण कोण येती ते ऎकपां ॥ ५५ ॥ मल्हारी देव अश्वावरी । भैरव तयाचिये परी । भवानी व्याघ्रावरी । धांवर येती अतिगजरें ॥ ५६ ॥ आणिक येती विक्राळ आसनीं । त्यासी भातुकें टाकोनि । ते अवघे गेलियावरी । सावधान बैसावें ॥ ५७ ॥ जेव्हा येईल वेताळाची स्वारी । वाजत गाजत हर्षभरी । जाऊनीयां तयाजवळी । धरावे चरण तयाचे ॥ ५८ ॥ ऎसी भेटी झालियावरी । प्रसन्न होईल ते अवसरीं । ऎसें कार्य झालियावरी । आसन काढावें तेथून ॥ ५९ ॥ ऎक सुंदरी ममवाणी । हें स्तोत्र जे जपती प्राणी । त्यासी मी रक्षीन रात्रंदिनिं । सत्य सत्य जाणपैं ॥ छ०॥

इति श्री वेताळ स्तोत्र समाप्त श्री वेताळार्पणमस्तु ॥ शुभं भवतु ।

<poem>

हे साहित्य भारतात तयार झालेले असून ते आता प्रताधिकार मुक्त झाले आहे. भारतीय प्रताधिकार कायदा १९५७ नुसार भारतीय साहित्यिकाच्या मृत्युनंतर ६० वर्षांनी त्याचे साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते. त्यानुसार १ जानेवारी १९५६ पूर्वीचे अशा लेखकांचे सर्व साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते.
बहूतेक या पानावरील मजकूर प्रताधिकारीत आहे, त्यामुळे हे पान हटवण्यात येईल. या पानातील मजकूराच्या प्रताधिकार स्थितीची तपासणी करून त्यानंतर तो ठेवायचा की काढून टाकायचे हे ठरवले जाईल. आपण कोणत्याही पानाच्या चर्चा पानावर त्या त्या मजकूराच्या प्रताधिकार स्थितीबद्दल चर्चा सुरु करु शकता. ती करित असताना आपण इतर सक्रिय सदस्यांना त्यात सामील करून घ्या. स्थानिक किंवा वैश्विक प्रचालक फक्त समुदायाने घेतलेल्या निर्णयाची तांत्रिक अंमलबावणी करतील. हा विकिस्त्रोत प्रकल्प आहे त्यामुळे या प्रकल्पावर फक्त आणि फक्त स्त्रोत असलेलाच मजकूर जो पूर्व प्रकाशित पुस्तकांमधून घेतलेला आहे, आणि पुरावा म्हणून त्या पूर्व प्रकाशित पुस्तकाची प्रत कॉमन्सवर अपलोड करण्यात आलेली आहे. या व्यतिरीक्त इतर सर्व मजकूर पुराव्या अभावी आणि प्रताधिकाराचा भंग होत असल्याच्या कारणाने काढून टाकण्यात येईल.