श्रीकृष्णाची आरती

<poem>

आरती १

ऐकोनी कृष्णकीर्ती मन तेथें वेधलें। सगुणरुप माये माझ्या जीवीं बैसलें। तें मज आवडतें अनुमान न बोले। पाहावया रूप याचें उतावीळ हो झालें।।1।।

यालागीं आरती हो कृष्णा पाही हो सखी। आणिक नावडे हो दुजे तिहीं हो लोकीं ।।धृ।।

पाऊल कृष्णजीचें माझ्या जीवीं बैसलें। सनकादिक पाहा महा आसक्त झाले। मुक्त जो शुकमुनी तेणें मनीं धरिलें। तें मी केवीं सोडूं मज बहू रुचलें।।2।।

निर्गुण गोष्टी माये मज नावडे साचें। सगुण बोल कांही केव्हां आठवी वाचें। पाया लागेन तुझ्या हेंचि आर्त मनींचें। तेणें घडेल दास्य रमावल्लभाचें।।3।।

आरती २

हरि चला मंदिरा ऐशा म्हणती गोपिका म्हणती राधिका। भावें ओवाळिती यदुकुलतिलका ।।धृ।।

एकीकडे राई एकीकडे रखुमाई। भावे ओवाळिता हरिसी तूं होसी दो ठाईं।।हरि।।1।।

अष्टाधिक सोळा सहस्त्र ज्याच्या सुंदरा ज्याच्या सुंदरा। जिणे जिणें प्रार्थिलें जासी तियेच्या घरा।।हरि।।2।।

एका जनार्दनी हरी तूं लाघवी होसी। इतक्याही भोगुनी ब्रह्मचारी म्हणवीसी ।।हरि।।3।।

आरती ३

अवतार गोकुळी हो। जन तारावयासी। लावण्यरुपडे हो। तेज:पुंजाळ राशी। उगवले कोटिबिंब। रवि लोपला शशी। उत्साह सुरवरां। महाथोर मानसी।।1।।

जय देवा कृष्णनाथा। राईरखुमाई कांता। आरती ओवाळीन। तुम्हा देवकीसुता ।।धृ।।

कौतुक पहावया। भाव ब्रह्मयाने केली। वत्सेही चोरूनिया। सत्यलोकासी नेलीं। गोपाल गाईवत्सें। दोन्ही ठाई रक्षिली। सुखाचा प्रेमसिंधु। अनाथांची माऊली।।2।।

चोरितां गोधनें हो। इन्द्र कोपला भारी। मेघ कडाडिला। शिला वर्षलल्या धारी। रक्षिले गोकुळ हो। नखीं धरिला गिरी। निर्भय लोकपाळ। अवतरला हरी।।3।।

वसुदेव देवकीचे। बंद फोडिली शाळ। होऊनिया विश्वजनिता। तया पो‍‍टिंचा बाल। दैत्य हे त्रासियेले। समुळ कंसासी काळ। राज्य हें उग्रसेना। केला मथुरापाळ।।4।।

‍तारिले भक्तजन। दैत्य सर्व निर्दाळून। पांडवा साहाकारी। अडलिया निर्वाणी। गुण मी काय वर्णु। मति केवढी वानूं। विनवितो दास तुका। ठाव मागे चरणी।।5।।

आरती ४

ओंवाळूं आरती मदनगोपाळा। श्यामसुंदर गळा वैजयंतीमाळा।।धृ।। चरणकमल ज्याचे अति सुकुमार। ध्वजवज्रांकुश ब्रीदाचे तोडर ओंवाळूं।।1।।

नाभिकमल ज्याचें ब्रह्मयाचें स्थान। हृदयीं पदक शोभे श्रीवच्सलांछन। ओंवाळूं।।2।।

मुखकमल पाहतां सुखाचिया कोटी। वेधलें मानस हारपली दृष्टी। ओंवाळूं।।3 ।।

जडित मुगुट ज्याचा देदीप्यामान। तेणें तेजें कोंदलें अवघें त्रिभुवन। ओंवाळूं।।4।।

एका जनार्दनीं देखियलें रूप। रूप पाहतां जाहलें अवघें तद्रूप। ओंवाळूं।।5 ।।

<poem>

हे साहित्य भारतात तयार झालेले असून ते आता प्रताधिकार मुक्त झाले आहे. भारतीय प्रताधिकार कायदा १९५७ नुसार भारतीय साहित्यिकाच्या मृत्युनंतर ६० वर्षांनी त्याचे साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते. त्यानुसार १ जानेवारी १९५६ पूर्वीचे अशा लेखकांचे सर्व साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते.

बहूतेक या पानावरील मजकूर प्रताधिकारीत आहे, त्यामुळे हे पान हटवण्यात येईल. या पानातील मजकूराच्या प्रताधिकार स्थितीची तपासणी करून त्यानंतर तो ठेवायचा की काढून टाकायचे हे ठरवले जाईल. आपण कोणत्याही पानाच्या चर्चा पानावर त्या त्या मजकूराच्या प्रताधिकार स्थितीबद्दल चर्चा सुरु करु शकता. ती करित असताना आपण इतर सक्रिय सदस्यांना त्यात सामील करून घ्या. स्थानिक किंवा वैश्विक प्रचालक फक्त समुदायाने घेतलेल्या निर्णयाची तांत्रिक अंमलबावणी करतील. हा विकिस्त्रोत प्रकल्प आहे त्यामुळे या प्रकल्पावर फक्त आणि फक्त स्त्रोत असलेलाच मजकूर जो पूर्व प्रकाशित पुस्तकांमधून घेतलेला आहे, आणि पुरावा म्हणून त्या पूर्व प्रकाशित पुस्तकाची प्रत कॉमन्सवर अपलोड करण्यात आलेली आहे. या व्यतिरीक्त इतर सर्व मजकूर पुराव्या अभावी आणि प्रताधिकाराचा भंग होत असल्याच्या कारणाने काढून टाकण्यात येईल.