खरा देवा मधी देव - अरे कानोड कानोड सदा रुसत...

अरे कानोड कानोड

सदा रुसते फुगते

आंगावरती लेयाले

सर्वे डागीने मांगते

अरे डागिने मांगते

हिची हौस फिटेनाज

अशी कशी नितातेल

तिले गान गाती रोज

माय कानोड कानोड

मानसाची जमे थाप

देखा वाजयी वाजयी

सर्वे फुटले रे डफ

अरे पाह्य जरा पुढें

आली पंढरीची हुडी

पाहीसन झाली कशी

तुझी कानोड कानोडी !

माय कानोड कानोड

काय देवाचं रे सोंग !

खरा देवामधी देव

पंढरीचा पांडुरंग

अरे एकनाथासाठीं

कसा चंदन घासतो

सांवत्याच्या बरोबर

खुर्पे हातांत धरतो

'बोधाल्याच्या, शेतामधी

दाने देतो खंडी खंडी

झाला इठोबा महार

भरे दामाजीची हुंडी

कबीराच्या साठीं कसा

शेले इने झटपट

जनाबाई बरोबर

देव चालये घरोट

कुठे तुझी रे कानोड

कुठे माझा रे इठोबा

कुठे निंबाची निंबोयी

कुठे 'बोरशाचा' आंबा

अरे इठोबा सारखं

देवदेवतं एकज

चला घ्या रे दरसन

निंघा पंढरीले आज !

हे साहित्य भारतात तयार झालेले असून ते आता प्रताधिकार मुक्त झाले आहे. भारतीय प्रताधिकार कायदा १९५७ नुसार भारतीय साहित्यिकाच्या मृत्युनंतर ६० वर्षांनी त्याचे साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते. त्यानुसार १ जानेवारी १९५६ पूर्वीचे अशा लेखकांचे सर्व साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते.