साहित्यिक:बहिणाबाई चौधरी
←आडनावाचे अक्षर: च | बहिणाबाई चौधरी (१८८०–१९५१) |
बहिणाबाई चौधरी (जन्म : इ.स. १८८०; मृत्यू : ३ डिसेंबर, १९५१) ह्या पूर्व खानदेशात (आताच्या जळगांव जिल्ह्यातील) असोदा येथे जन्मलेल्या कवयित्री होत्या. लिहिता न येणाऱ्या बहिणाबाई 'लेवा गण बोली'त आपल्या कवीता करत व त्यांचे चिरंजीव सोपान चौधरी त्या कागदावर लिहून ठेवत.
त्यांच्या कविता मराठी साहित्यातील अनमोल साठा आहे.
बहिणाबाईंच्या प्रसिद्ध कविता
संपादन- अरे कानोड कानोड सदा रुसत
- अरे खोप्यामधी खोपा सुगरणीचा चांगला
- अरे रडता रडता
- अरे संसार संसार
- आखजी - आखजीचा आखजीचा मोलाचा सन ...
- आतां लागे मार्गेसर आली
- आदिमाया - आशी कशी येळी व माये, आशी ...
- आला आला शेतकऱ्या
- आला पह्यला पाऊस
- आली पंढरीची दिंडी - दारीं उभे भोये जीव घरीं ...
- आशी कशी येळी व माये
- उचलला हारा हारखलं मन भार
- उपननी उपननी आतां घ्या रे
- कशाला काय म्हणूं नही ? - बिना कपाशीनं उले त्याले ...
- काय घडे अवगत - उचलला हारा हारखलं मन भार...
- केला पीकाचा रे सांठा जपी
- खटल्याच्या घरामधीं
- खरा देवा मधी देव - अरे कानोड कानोड सदा रुसत...
- गुढीपाडव्याचा सन आतां उभ
- चुल्हा पेटता पेटेना ! - घरीं दाटला धुक्कय कसा हा...
- जयराम बुवाचा मान
- जीव देवानं धाडला
- तठे बसला गोसाई धुनी पेटय
- दया नही मया नही
- दारीं उभे भोये जीव
- देवा, घरोटं घरोटं तुझ्या
- धरीत्रीच्या कुशीमधीं
- नाम जपता जपता जे जे राम
- पेरनी पेरनी आले पावसाचे वारे
- बापाजीच्या हायलींत येती
- बिना कपाशीनं उले
- भाऊ वाचे पोथी येऊं दे रे
- मच्छाई यो शंकासूर मारुनी
- मन वढाय वढाय
- माझं इठ्ठल मंदीर अवघ्याचं माहेर
- माझी माय सरसोती
- माझ्या लालू बैलाय्ची जोड
- मानूस मानूस मतलबी रे मानसा
- पिलोक पिलोक आल्या पिलोका
- राजा शेतकरी
- येहेरींत दोन मोटा दोन्ही
- लपे करमाची रेखा
- वाटच्या वाटसरा, वाट बिकट मोठी
- सुगरणीचा खोपा
- हिरीताचं देनं घेनं - नको लागूं जीवा , सदा मतल...
- हिवायाचं थंड वारं बोरी प
संदर्भ
संपादनखालील संदर्भ दस्तऐवजसुद्धा क्रॉसचेकिंग पडताळणीसाठी वापरा
ताकिद: डिफॉल्ट सॉर्ट की "चौधरी,बहिणाबाई" ओवर्राइड्स अर्लीयर डिफॉल्ट सॉर्ट की "चौधरी,_बहिणाबाई".