श्रीब्रह्मचैतन्य महाराजांची प्रवचने/१० डिसेंबर
१० डिसेंबर
राम ठेवील त्यांत समाधान राखावें ।
<poem>
प्रपंची राहून समाधान । हेंच मोठें ज्ञानाचें ज्ञान ॥
भगवंताचे हात जेथे । समाधान सुख राहते तेथें ॥
राम ठेवील त्यांत समाधान राखावें । हाच सुखी होण्याचा मार्ग जाण ॥
रामापायीं अनन्य झाला । समाधान चालत येईल घराला ॥
ज्याचे अंतःकरणांत समाधान । तेथें भगवंताच्या प्रेमाची उत्पत्ति जाण ॥
आपलें असमाधान होण्याचें कारण । रामाहून दुसर्‍याचें झालो आपण ॥
उपाधिरहित रामास पाहावें । मध्यंतरीं चित्त कोठें न गुंतवावें ॥
चित्त गुंततां मध्यस्थळीं । परमात्म्याची प्राप्ति दुरावली ॥
भगवंताचे स्मरण । तसेंच भगवंताचे आगमन । पुण्याशिवाय घडत नाही जाण ॥
श्रीराम सर्वव्यापी हा ठेवून विश्वास । समाधान राखावें खास ॥
दाता एक रघुनंदन । हा भाव ठेवावा मनांत । त्यास दैन्यपण न येईल जगांत ॥
धर्माचें रक्षण । ठेवतां परमात्म्याचें स्मरण ॥
राम आपल्या दासावरी । नित्य कृपा करी ॥
राम परमात्मा कृपा करतो । सर्व चुकीची क्षमा करतो ॥
पुन्हा वाईट न वागावें । याबद्दल जबाबदारीनें वर्तावें ॥
'अंतीं घेतां माझें स्मरण । मी उद्धरीन त्यास आपण' ।
हे खुद्द भगवंताचे वचन । तेथें नसावें शंकेचें कारण ॥
रघुनाथावांचून सुखी झाला । असा नाहीं कोणी पाहिला, ऐकिला ॥
मीपणाचा सोडावा अभिमान । तोच एक भगवंताचा जाण ॥
राजाची भेट झाली । खालच्यांचे नाहीं महत्त्व तेथें । तैसें जगन्नियंत्या प्रभूस करावें आपलें ॥
आजवर रामानें सांभाळ केला । तो आजही नाहीं निजलेला ॥
पण त्याची जागृति । असे आमचें हातीं ॥
काळावर ज्याची सत्ता । त्याचे चरणीं ठेवावा माथा । मग धोका नाहीं ही मानावी सत्यता ॥
राम ज्याच्या हृदयीं करी वास । तेथें ऋद्धिसिद्धि पडल्या ओस ॥
निःस्वार्थापाशीं भगवंत । हा जाणावा सिद्धांत ॥
राम कर्ता हा ठेवावा भाव । कमीपणाला नाहीं ठाव ॥
कर्तव्य करावें निःस्वार्थबुद्धीनें । राम खूष होईल त्यानें ॥
ज्याला नाहीं दुसरा उपाय । तेथें मागावें भगवंताचें साहाय्य ॥
परमात्मा ज्याचा साह्यकारी । त्यास धोका नाहीं तिळभरी ॥
देह आहे परतंत्र । मन राखावें भगवंताशीं स्वतंत्र ॥
विषयविरहित मारावी हांक । तुमचे समोर माझा दाशरथि राम ॥
रामानें करावें सर्वांचे कल्याण । दुष्टास सुबुद्धि देऊन जाण ॥
दीनदयाळु परमात्मा राम खास । न ठाव द्यावा विकल्पास ॥
त्याच्याशीं वागावें सत्य । कृपा करील भगवंत ॥
अखंड करा नामस्मरण । जेणें कृपा करील रघुनंदन ॥
|
हे साहित्य भारतात तयार झालेले असून ते आता प्रताधिकार मुक्त झाले आहे. भारतीय प्रताधिकार कायदा १९५७ नुसार भारतीय साहित्यिकाच्या मृत्युनंतर ६० वर्षांनी त्याचे साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते. त्यानुसार १ जानेवारी १९५६ पूर्वीचे अशा लेखकांचे सर्व साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते. | 
|