श्रीब्रह्मचैतन्य महाराजांची प्रवचने/३० डिसेंबर

३० डिसेंबर

शेवटी करावी प्रार्थना एक ।

<poem>

सकाळी लवकर उठावे । भगवंताचें स्मरण करावे ।

हातपाय स्वच्छ धुवावे । मानसपूजा करावी ॥

हृदयांत ठेवावे रामाचे ठाण । षोडशोपचारे करावें पूजन ॥

गंध फूल करावे अर्पण । नैवेद्य करावा अर्पण । मनाने प्रसाद घ्यावा जाण ॥

शेवटी करावी प्रार्थना एक । 'रामा, तुला मी शरण देख ॥

वासना न उठों दुजी कांही । नामामध्यें प्रेम भरपूर देईं ॥

सदा राखावें समाधान । हें तुझें कृपेवांचून नाही जाण ॥

नीतिधर्माचे आचरण । तुझें कृपेने व्हावे जतन ॥

न मागणें आता कांही । मी तुझ्यासाठी जिवंत पाहीं ।

आतां द्या नामाचें अखंड स्मरण । देह केला तुला अर्पण ॥

रामा, जें जें कांही तूं करी । त्यांत समाधानाला द्यावें पुरी ।

आतां, रामा, एकच करीं । तुझा विसर न पडो अंतरीं ॥

तुझे नामाची आवडी । याहून दुजें मागणें नसावें उरी ॥

हेंचि द्यावे मला दान । दीन आलो तुज शरण ॥

रामा, मला एकच द्यावे । तुझें अनुसंधान टिकावें ॥

नको नको ब्रह्मज्ञान । काव्य-शास्त्र व्युत्पत्तीचें ज्ञान ॥

कामक्रोधाचे विकार । जाळताती वारंवार ॥

आतां तारीं अथवा मारीं । तुझी कास कधीं न सोडी ॥

आतां, रामा तुझा झालों । कर्तेपणांतून मुक्त झालों ॥

माझें सर्व ते तुझे पाहीं । माझें मीपण हिरोनि जाई ॥

रामा, आतां एकचि करी । वृत्ति सदा राहो तुझेवरी ॥

रामा, मी कोठें जावें ? । तुजवांचून कोठें राहावें ? ॥

देहबुद्धीची नड फार । ती करावी रामा तुम्ही दूर ॥

आजवर विषय केला आपलासा । न ओळखतां पडलों त्याच्या फांसा ॥

रामा सर्व सत्ता तुझ्या हाती । समाधान राहील अशी करावी वृत्ति ॥

तुझेजवळ मागणें दुजें नाहीं । हृदयांत तुझा वास अखंड राही ।

आतां तुझ्यासाठीं माझें जीवन । तुला तनमन केलें अर्पण ॥

तुमचें चिंतनीं लागावें मन । कृपा करा रघुनंदन' ॥

ऐसें करावें रामाचें स्तवन । रक्षणकर्ता एक भगवंत मनीं आणून ॥

ऐसें व्हावें अनन्य दीन । तात्काळ भेटेल रघुनंदन ॥

नामापरतें न माना दुजें साधन । जैसें पतिव्रतेस पति प्रमाण ॥

नामापरतें न मानावें सत्य । ज्यानें राम होईल अंकित ॥

हेच सर्व साधुसंतांचे बोल । कोणीही न मानावे फोल ॥

नामावर निष्ठा ठेवावी पूर्ण । मनीं असो, नसो, करावें नामस्मरण ॥

नामाविण दुजें काहीं । सत्य सत्य त्रिवार नाहीं ॥

हे साहित्य भारतात तयार झालेले असून ते आता प्रताधिकार मुक्त झाले आहे. भारतीय प्रताधिकार कायदा १९५७ नुसार भारतीय साहित्यिकाच्या मृत्युनंतर ६० वर्षांनी त्याचे साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते. त्यानुसार १ जानेवारी १९५६ पूर्वीचे अशा लेखकांचे सर्व साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते.