सप्तशती गुरूचरित्र/अध्याय चौतिसावा

ते होत हे अक्षप्रिय । भूप म्हणें वदा भविष्य । मुनि म्हणे सप्ताहायुष्य तुझा तनय असे तरी ॥१॥

वेदान्तो पनिषत्सारा । रुद्रा विधी दे मुनिश्वराम । करी अधर्म संहारा । यमपुरा वोस करी ॥२॥

तज्जप्यनुभवा यम । कथी तया म्हणे ब्रम्हा । अभाविका हो अधर्म । भाविका शर्म दे हा रुद्र ॥३॥

मृत्यु कृतभय जाया । रुद्रें अर्ची मृत्युंजया । मग रुद्राभिषेक राया । द्विजवर्यां करवी करी ॥४॥

त्या सुता सातवे दिनीं । मृत्यु येतां तीर्थें मुनी । प्रोक्षी शिवदूत येउनी ! मृत्युदूतां पळविले ॥५॥

धर्मात्मा जो यम त्याप्रति । ते जाउनि सांगति । यम पुसे शैवांप्रती । ते म्हनती लेख पहा ॥६॥

तें मानोनी चित्रगुप्ता । करवीं लेख पहातां । यम हो भ्रांत शिवदूतां । क्षमा मागता झाला ॥७॥

गेलें नैमित्तिकारिष्ट । नृप विप्रां करी तुष्ट । तों नारद तें अदृष्ट । सांगे स्पष्ट ऋष्युपकार ॥८॥

महानंद सर्वां झाला । अयुतायू सुत जाहला । गुरु सांगे सतीला । ती गुरुला प्रार्थुनी म्हणे ॥९॥

इति श्री०प०प०वा०स०वि० सारे रुद्राभिषेकफलकथनं नाम चतुस्त्रिंशो०

हे साहित्य भारतात तयार झालेले असून ते आता प्रताधिकार मुक्त झाले आहे. भारतीय प्रताधिकार कायदा १९५७ नुसार भारतीय साहित्यिकाच्या मृत्युनंतर ६० वर्षांनी त्याचे साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते. त्यानुसार १ जानेवारी १९५६ पूर्वीचे अशा लेखकांचे सर्व साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते.

[[‎]]