चतुःश्लोकी भागवत/मायेचा निरास

एवं निजात्मप्राष्तीविण । नव्हे निजमायानिर्दळण । ते आत्मप्राप्तीलागीं जाण । सदगुरुचरण सेवावे ॥१९॥
सभ्दावें करितां गुरुभजन । गुरुभक्ताचे निजचरण । माया स्वयें वंदी आपण । माया निर्दळण गुरुदास्यें ॥५२०॥
एवं सदगुरुकृपेपुढें । माया मशक बापुडे । त्याच्या वचनार्थे सुरवाडें । मायाही रोकडें ब्रह्म होये ॥२१॥
जेवी उगवलिया सुभानु । अंधार होय प्रकाशघनु । तेवीं बोधा आलियां गुरुवचनु । माया परिपूर्ण ब्रह्म होय ॥२२॥
एवं आत्मयाचें निरुपण । उत्पत्तिस्थितिजनिधन । तुज म्या सांगितलें संपूर्ण । सत्य जाण स्वयंभू ॥२३॥
तंव श्रोते ह्नणती नवलावो । मायेचा अनिर्वाच्य भावो । तिचा साधूनी अभावो । ग्रंथान्वयो निर्वाळिला ॥२४॥
नसंडिता पदपदार्थां । मायानिरुपणाच्या अर्था । साधूनिया निश्चितार्था । यथार्थ ग्रंथा चालविलें ॥२५॥
तुझेनि मुखें श्रीजनार्दन । वक्ता जहाला संपूर्ण । हे आह्मासि पावली खुण । रसाळ निरुपण स्वानंदयुक्त ॥२६॥
बाप निरुपण सखोल । पेलत स्वानंदाचे पेल । येताति सुखाचे डोल । येकेक बोल ऐकतां ॥२७॥
येणें चतुः श्लोकींचेनि अर्थे । जें सुख जालें आमुतें । तें सुख सांगावया येथें । वाचाळपणातें वाचा विसरे ॥२८॥
चतुः श्लोकीचें गोष्टीसाठीं । वाचे पडिली वळवटी । स्वानंद नसमाये पोटीं । परमानंदें सृष्टी परिपूर्ण जाली ॥२९॥
हे ऐकोनि संतवचन । हर्षला एका जनार्दन । जेवों ऐकतां घनगर्जंन । स्वानंदपूर्ण मयूरासि उपजे ॥५३०॥
तेणें स्वानंदें पूर्ण । अभिवंदिले श्रोतेसज्जन । नमस्कारुनियां संतचरण । माझें विनवण अवधारा ॥३१॥
माझें हेंचि मनोगत । संतुष्ट व्हावे साधुसंत । यालागीं श्रीभागवत । आरंभिला ग्रंथ भावायेंसी ॥३२॥
ऐकोनियां वचनासी । साच देखोनि सद्भावासी । अतिसंतोष सज्जनांसी । रिझोनि ग्रंथार्थेसी बोलते जाले ॥३३॥

हे साहित्य भारतात तयार झालेले असून ते आता प्रताधिकार मुक्त झाले आहे. भारतीय प्रताधिकार कायदा १९५७ नुसार भारतीय साहित्यिकाच्या मृत्युनंतर ६० वर्षांनी त्याचे साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते. त्यानुसार १ जानेवारी १९५६ पूर्वीचे अशा लेखकांचे सर्व साहित्य प्रताधिकारमुक्त होते.